Pielęgniarka

Nocne wypady

Od tej części zaczynają się pojawiać postacie wymyślone przeze mnie !

Chwilę zastanawiałam co założyć na spotkanie z Alkiem , z racji , że był ciepły wieczór postanowiłam nałożyć czarną spódnicę i białą koszulę. Stwierdziłam , że nie chcę czekać w domu , więc wyszłam z mieszkania zamykając je na klucz. Po opuszczeniu klatki uderzyło we mnie ciepłe, (jeszcze) letnie powietrze.

Spacerowałam chwilę przed budynkiem , dopóki nie zauważyłam Adama (poznałam go na zbiórce) idącego wraz z jakimś chłopakiem w moim kierunku , stanęłam i się do nich lekko uśmiechnęłam.
-Cześć Róża-Adam przysunął się bliżej mnie.
-Hej , jestem Amelia-wyszeptałam cicho swoje imię i podałam rękę dla nieznajomego.
-Karol-uśmiechnął się i złożył delikatny pocałunek na wierzchu mojej dłoni. Na mojej twarzy pojawiły się lekkie rumieńce , które szybko zniknęły z mojej twarzy.

Po chwili rozmowy wypatrzyłam Dawidowskiego idącego w moim kierunku , pożegnałam się z chłopakami i ruszyłam w jego stronę.
-Minutę przed czasem , Alku-zaśmiałam się i lekko przytuliłam go na przywitanie.
-Jestem zawsze na czas -położył mi ręce na biodrach i głowę na ramieniu, ale po chwili wziął mnie za rękę i zaczął prowadzić w nieznanym mi kierunku.

Roześmiani dodarliśmy na polanę przy lesie, zaczynało się już ściemniać i robić coraz chłodniej. Na środku polany zauważyłam koc ,na którym znajdował się koszyk piknikowy. Podeszliśmy  i usiedliśmy na nim.
-Tego się nie spodziewałam. Zaskoczyłeś mnie-uśmiechnęłam się lekko i położyłam się na kocu.Chłopak nieśmiało położył się obok mnie i objął mnie ramieniem.
-Jeszcze nie raz cię zaskoczę -mrugnął na co cicho się zaśmiałam.

Siedzieliśmy na łące do późnych godzin nocnych, nie spieszyliśmy się, dobrze czuliśmy się w swoim towarzystwie.

Gdy niebo zaczynało się rozjaśniać , zaczęliśmy się zbierać.
-Dziękuję za wspaniałą noc-uśmiechnęłam się promiennie, na co on spojrzał mi w oczy.
-To ja dziękuję , że się zgodziłaś-odwzajemnił uśmiech.