ကၽြန္ေတာ္အရာရာကို လ်စ္လ်ဴရႈလိုက္ခ်ိန္
အရာရာကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို တိတ္တိတ္ေလးေက်ာခိုင္းသြားတယ္။
စိတ္ကူးေတြထဲမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ဆြဲထားမိေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ တြဲလက္ေတြကိုျဖဳတ္ပစ္လိုက္မိတယ္။
တစ္ေယာက္တည္းပဲ ငိုေနမိတယ္။
ျဖစ္ပ်က္သမၽွအရာအားလံုး ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကံ။
သံသရာကေန တိတ္တဆိတ္ေျပးထြက္သြားခ်င္တယ္။
အသံတိတ္ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ လွမ္းမယ္။
အရာအားလံုးဆီကေန ေျခသံမၾကားရေစဘဲ ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားမယ္။
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တကယ္ ေျပးထြက္သြားမွာ
ဘယ္သူ႔ကိုမွလွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ
ဘယ္သူဆြဲထားမွာလဲဆိုတာေတြကို ေတြးပူမေနဘဲ
ကၽြန္ေတာ္ထြက္သြားမွာ..။
ဘယ္သူ ကိုယ့္ေၾကာင့္ေႏြးေထြးလဲ။
ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ဟာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနရသလဲ။
ဒါေတြမစဥ္းစားေတာ့ပဲ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုပဲ ေႏြးေစမယ္။
ဘယ္သူမွ ကၽြန္ေတာ့္အနားလာၿပီး ကခုန္မေနရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ့္ကိ္ုယ္ကိုေႏြးေစတဲ့ မီးပံုေလးလုပ္မွာ။
ခ်စ္တတ္လားဆိုရင္ ခ်စ္တတ္ပါတယ္။
ခ်စ္ေသးလားဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွမေျဖဘဲ လွည့္ထြက္လိုက္မယ္။
အေျဖေတြျပန္႔က်ဲေနေပမယ့္ ဘယ္အပိုင္းအစကို ေကာက္ယူရမလဲမသိတဲ့အခိုက္အတန္႔ေတြေပါ့။ စိတ္ေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးပ်က္ေနတာပဲ
ကၽြန္ေတာ္လည္း နားမလည္ေတာ့...
အရာရာကိုသည္းခံႏိုင္တဲ့တစ္ေန႔အထိ ကၽြန္ေတာ္က ျပံဳးျပံဳးေလးေနဦးမွာ
သည္းခံဖုိ႔ မတက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ တိတ္ဆိတ္လိုက္ေတာ့မွာ ေက်ာခိုင္းလိုက္ေတာ့မွာ
" ဘယ္သူ႔ကိုမွလွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ၊
ကုိယ့္ကိုဘယ္သူဆြဲထားမွာလဲဆိုတာေတြကို ေတြးပူမေနေတာ့ဘဲ
ကၽြန္ေတာ္ထြက္သြားမွာ "
YOU ARE READING
The ASTER
Random• ခင္ဗ်ားေက်ာခိုင္းထားတဲ့ ႏွလံုးသားတစ္စံုရဲ႕ ပိုင္ရွင္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ပါ •
