Ufak Tefek Cinayetler /Ve Daha Büyükleri~3.Sezon

Acı Gerçek..

telefonumu kulağıma dayamış..merdivenlerden iniyorumdur mutfağa doğru kısa süre sonra konuşarak ilerlerim
"Alo..Kerim"
"Efendim Merve"
"Çok uzatmıyıcam..arabanı gel al durmasın burda"
"Aldığın gibi sen getir..ben niye gelip alıyorum"
"Gel al dedim..hadi kapatıyorum bay bay"
telefonu kapatıp kendime bir bardak su doldurur içerim..

Kerim burnunu çekerek yataktan kalkar elini yüzünü yıkayıp üzerine siyah bir t-shirt altına siyah pantolon giyip siyah deri ceketinide giyip merdivenlerden iner evden çıkar Mervenin evine doğru adımlarını hızlandırır..

Arabasının olduğu yere doğru ilerler bakar içine doğru anahtarın üstünde olduğunu görür..Mervenin evine doğru bakar arabaya geçer..çalıştırır arabayı evine doğru sürer..

Parmaklarım ile oynayarak dışarıya doğru bakıyorumdur papatya çayını yudumluyorumdur bir yandan,çalan kapının sesi ile başımı kapıya doğru çevirir bardağı tezgaha bırakıp ilerler ve açarım kapıyı..

Kapının eşiğinde ki kişiyi görmem ile gözlerimi devirir sıkıntılı bir iç çekerim
"Sen nasıl buldun benim evimi?" diye sorarım dişlerimin arasından büşraya bakıp
Büşra saçlarını savurarak içeriye doğru ilerler
"Sana bir soru sordum!..ayrıca içeriye girebilirsin dediğimi hatırlamıyorum!" deyip kapıyı sertçe çarpıp kapatırım..
Büşra etrafa göz gezdirerek salona doğru ilerler çantasını koltuğa koyup koltukta yerini alır bacak bacak üstüne atar bana bakar
"Durma orda öyle yaa..gel şöyle korkma seni yemem"
Büşraya doğru burun kıvırarak ilerlerim
"Niye korkayım.." derim ve otururum koltuğa
"Bak Merve..buraya seninle tartışmaya,kavga etmeye gelmedim..konuşmak için geldim seninle"
"Benim seninle konuşacak neyim olabilir?" derim küçümseyici bir ses tonu ile
"Her şeyi biliyorum..."
"Ne gibi?"
"Şöyle diyim..Babanın öldüğünü biliyorum"
gözlerim dolmuştu o an acı içinde yutkundum
"İyi de bundan sanane"
"Kerim ile ayrıldığınız gün..ve o günün akşamından sonra o olaylı geceden sonra..Kerim kendini perişan hissediyordu,kendini kaybetmiş gibiydi..sana olan öfkesinden gözü dönmüş gibiydi..ondan sonra ki gün..babasının şirketini batırıp tüm varını yoğunu, şirketin tüm parasını çalanın baban olduğunu öğrenmişti..kerim öfkeden sinirden deliye dönmüştü..onu akşama kadar sakinleştirmeye çalışmıştım..saat gece oniki bir civarıydı ben uykuya dalmışken kerim beline geçirdiği silahla büyük bir öfke ile babanın çalıştığı şirkete gitmişti..ve onu tam 7 kez kafasından kurşuna boğmuştu..sonra bir şekilde kamera kayıtlarını silip silahı Babanın eline yerleştirdikten sonra ortadan kaybolmuştu...sabah en erken uçakla yurt dışına gittiğini öğrenmiştim...bende gittim sonra bir şekilde karşıma çıktı onunla konuştuğum da hali bir buz dağından farksızdı öylesine soğuk ve mesafeliydi hayata,bana,her şeye karşı...kendini haftalarca her zaman her sabah her akşam alkole vermişti durduramıyordum onu..engel olamıyordum..."
tüm bunların hepsini yutkunarak dolu dolu gözlerle dinlemiştim
"Yalan!..yalan bunlar yalan!..kerim böyle bir şey yapmaz yapmadı.."
"Sonra senin Serhan ile olan haberini duydu..daha da öfkelendi o hiç dinmediği öfkesi daha da çoğalmıştı..sonra bir çeşit oyun gibi bir şey ile buraya yanınıza döndü ışte.."
gözlerimden akan göz yaslarıma engel olamıyordum..
"Hayır..kerim yapmadı öyle bir şey yapamaz!" derim ellerimi başıma sararak
Büşra telefonunu açıp bana bir fotoğraf gösterir
"Bak!..bak!..kaldır başını da bir bak!..sana doğruları söylüyorum merve!..senin sevdiğin adam senin ölen babanın katili!..o bir katil!"
buğulu gözleri ile fotoğrafa bakıyor hıçkırarak olamaz gerçek değil bu diyerek başımı her iki yana sallıyorumdur
"Merve...bu fotoğraf gerçek...duydunmu..ben sana yalan yapmıyorum..eğer aklın varsa kendini ve kızını korumak istiyorsan ondan uzak durursun..Edipin mezarını büyük bir zevk ile açtırıp baktıran tüm bilgilerini alıp sizin aranıza bir oyun ile sızan bu adamdan sonrasında neler beklenir tahmin bile edemezsin!..o yüzden sana tavsiyem uzak dur ondan" der Büşra çantasını kenardan alıp kalkar kapıya doğru ilerler evden çıkar gider..

hıçkırarak ağlıyor elim göğüsümün üzerinde ağlayışım ve hıçkırığım daha da artıyordur
'yapmaz..y-yapamaz..h-hayır..' diye kendi kendime durmadan söylenerek göz yaşlarım daha bir süzülüyordu gözlerimden..
"Hayat ipleri koparmış,gerçekleri çoktan çekmişti hayatına..şimdi ise görünen uzun bir hiçti onun gözünde.."
*
*
*
*
*
*
*