Selim konuşmaya yeltenmişti ama onu dinlemek istemiyordum.Onları öyle samimi öyle yakın görünce dayanamadım yanından sessizce yüzüne bakmadan yürüdüm.
Yanındaki kız ne kadar da güzeldi.Kulağının arkasına atmış upuzun beline kadar olan saçları benimse sadece omuzlarıma kadar olan saçlarım,onun uzun güzel,rimelli kirpikleri,renkli dudakları bense makyaj bile nadir yapan biri...
Yolda bunları düşündükçe gözlerim doluyordu.Ağlamamak için dişimi sıkıyor, dolan göz yaşlarımın akmaması için gözlerimi kırpmamaya gayret ediyordum.O kızla yarışamazdım.Sevgilisi olduğuna kesinlikle emindim.İlk defa birine gülümsemesine tapacak kadar aşık olmuştum...
Aylayla alışveriş merkezinde buluştuk.Sevgilisiyle yarın buluşacağı için üzerine sevimli bir şeyler bakıyordu.Bense akşam Savaşla görüşecektim.
"Senin neyin var her elbiseye 'güzel,almalısın 'diyorsun?"
İşte bu yüzden en yakın arkadaşımdı.
"Sadece akşam için üzerimde bi gerginlik var o kadar."
"Pekala zorlamıyorum.İstediğin zaman anlatırsın."dedi ve gülümsedi.
Ayla kendisine elbiseyi bulmuştu.Bana da sade,hoş bir elbise denettirmişti.İşimiz kısa sürede bitmişti.
Eve vardığımızda odama geçip hazırlanmaya başladım.Sade bir elbisenin üzerine sade bir kolye giderdi.İşte o nadir kullandığım makyaj malzemelerimi çıkardım ve Ayla'nın tecrübeli ellerine bıraktım.Artık hazırdık.Ayla bana dönüp;
"En son seni elbiseli ilkokul mezuniyetimizde görmüştüm.Güzelliğinin farkında değilsin!"
Kolunu dürttüm ve güldüm.
"Abartmaa.Hem Selim'in sevgilisinin yanında ben neyim ki?.."
Ayla gözleri büyümüş bir şekilde şaşkınlıkla baktı.Hemen çantamı kapıp;
"Gitmem lazım taksiyle anca yetişirim."dedim ve hızlı bir şekilde babetlerimi giydim.Ayla tek kelime etmedi ve şuan konuşamazdım yani anlatacaktım ama henüz değil.
....
Saatler Sonra
Gelmeyecekti.Artık gecikti diyemeyecek kadar fazlasıyla GEÇTİ.İnternette tanıştığım ve beni tanımasına izin verdiğim bir kişiye güvenebilecek kadar aptaldım işte.Bankta oturmuş sessizce ağlıyordum.Günüm kötü başlamıştı belki sonu bu görüşmeyle güzel biterdi diye umuyordum.Fakat gecenin bir yarısı yalnızdım.
Irmağın durgun akışı,etrafta ellerinde dondurma kahkaha atarak yürüyen çiftler,çocuklar ve araba sesleri.Tek duyduklarıım bunlardı.İçimde bir eksiklik vardı,yarım kalmış,benim dolduramadığım...Hep bir burukluk.Sanırım bu aşktı,aşık olmuştum.Bir yandan ağlıyor bir yandan elimdeki telefonu sürekli kontrol ediyordum,her an "özür dilerim gelemedim" cümlesini bekliyordum.Telefonun çalmasıyla ürkmem bir oldu;
"Efendim?"
"Konuşmalıyız."
"Hıhı...."
"Ağlıyor musun sen?!"
"Hayır,ben..."
Başımı kaldırdım ve telefon kulağında,bana doğru bakıyordu...
O tapılası gülümseme..
"Seni burada bulacağımı biliyordum."
Canlarım yorumlarınızı ve votelarınızı bekliyorum çizimlerime bölümlere okuyucu arttıkça devam edeceğim :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lina
Teen Fiction"Lina 17 yasına yeni girmis, sessiz, sakin bir genç kızdır ancak bu yeni yaşı onun için hem eğlenceli hem de karmaşık bir hale gelecektir." (Kapaktaki ve hikayedeki cizimler bizzat bana aittir.)
