Jeon jungkook bir bilim insanıydı ve bir şey üzerinde çalışıyordu yılın keşfi...
Neden mi?
Çünkü aşık olduğu adamı kurtarmak zorunda...
Lise zamanlarında birbirine acı çektirmeyi seven ikiliydi jimin&jungkook...
jimin bir AİDS hastası ve onu kurtar...
Karakterlerde yeni biri daha var...Ama bir yada iki bölüme çıkacak kitaptan... Şimdi uyarı kitabı okumayı bırakmayın yoksa cidden sonunu okumadım diye üzülürsünüz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Başlayalım~ Bu bölüm en sevdiğim bölüm oldu~
Jungkook kapattığı gözlerini açtı yavaşça.... Jimin in kalbi durmuştu... Jungkook Çıkan ses benim kalbimin ağrıyla atmasına yol açıyordu şimdi... Yanımda ki doktorlar beni dışarı çıkarttı. Direndim ama başaramadım. Bir saat sonra çıktı doktor... -kurtaramadık maalesef Moon Bin onun tanıdığı doktordu kurtaramadık diyordu...hayat ışığını aldık ellerinden aldığın nefesi akciğerlerinde katılaştırdık... Damarlarındaki dolaşan kanı pıhtılaştırdık...kurtaramadık diyordu geleceğini kurtaramadık sonsuzluğunu kurtaramadık... Oradan çıktım ağlayarak ve büfeden bir sigara aldım hiç içmemiştim daha önce ama başlamamam için bir sebep görmüyordum artık. Hem belki uyuşturucu da almaya başlardım ve sonunda bende hiv (aids) kapar ve ulaşırdım güneşime ulaşırdım nefesime... Büfe sahibi bana gençliğini yakma diye bir uyarıda bulundu ama önemsemedim bu kamu spotunu. Aldığım Parliament (Nikotin Oranı En Yüksek Sigara) Belki beni yakınken koparırdı bu sahte hayattan jiminimin sıcak kollarına sıcak kucağına götürürdü yine. Jimine söylediğim o bağımlı laflarından sonra uyuşturucuya başlamayı düşünmem biraz acayip biliyorum ama şu an beni anlamak çok zor... Hiç sevdiğinizi kaybettiniz mi? Ölümü durdurmak isteyip elinizden bir bok gelmediği oldumu mesela? Yada onu daha erken bulup ölümünü engellemek jimin de bağımlılıkla aidsi kapmıştı. Belki bende kaparda kurtulurdum bu hayattan O kadar sıkıldım ve dünya üzerime üzerime geliyor ki? Hani beni bırakmayacaktı,gitmeyecekti bizden? Şu an boynuna sarıldığım onu öptüğüm zamanlar geliyordu aklıma. İlk an geliyordu... -NE DEDİN SEN!? Çocuk hışımla üzerine yürüdü jimin ondan kısaydı ama ondan daha güçlüydü ayrıca kook kırılgandı. Kook un boğazına sarıldı ve sıktı. Dişlerini sıkarak konuşmaya başladı: -bir daha benim hakkımda bilip bilmeden konuşursan ölmüş olmayı dilersin. Sinirli gözlerini kook a dikti ve dolmaya başlayan gözlere baktı kook un yüzü nefessizlikten morarmıştı. Jimin birden fırlatır gibi bıraktı onu. Kook öksürmeye başladı kırmızı yüzüyle. -Benimle uğraşmasan iyi dersin tavşan.
Keşke daha erken başlasaydım uğraşmaya...sen bağımlı olmadan. Olduğunda bırakman için daha çok zorlasaydım seni... Keşke kurtarmak için aylarca uykusuz kalsaydım. Hastalıktan kırılsaydım... Onun yerine geçip ben ölseydim. Bi umudumuz vardı bizim jimin kurtulacaktı,bebeğimiz olacaktı...mutlu olacaktık ya ilk defa rahat bir nefes alacaktık. İki yıl daha sonra(4 yıl geçti) Acı veriyor jimin yoksun ve ben seni toprağa vermek için gelmedim bile kırıldın mı bana sevgilim? Özür dilerim sevdiğim gözümden bile sakındığım adam ama yapamadım seni o tabutta görmeye üzerine toprak atılırken izlemeye sızılı yüreğim dayanmazdı... Yapamazdım,yapamadım gelemedim jimin şimdi üşüyorsun değil mi? Özür dilerim aşkım seni orada o soğuk toprakta yalnız bıraktığım için özür dilerim. Ölümüne ben sebep oldum değil mi? Hepsi benim suçum. Annem beni teselli etmeye çalışıyor o da hasta jimin çok korkuyorum... Ya o da bırakırsa senin gibi beni? Ya yapayalnız kalırsam bu dünyada ne olacak acı çektiğimi görüyormusun yukarıdan?
