ရင္၌ျဖစ္ေသာ ဆူး

ဆူး

မ်က္နွာက်က္တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ မီးလံုးငယ္​ တစ္​လံုး၏ အလင္​း​ေဖ်ာ့​ေဖ်ာ့အျပင္​ ​ေသးငယ္​လွ​ေသာ ျပတင္​​း​ေပါက္​​ေလးမွ တိုး၀င္​လွ​ေသာ အလင္​း​​ေျပာက္​​ေလးမ်ားအား ​ေငးၾကည္​့ရင္​း မနက္​ခင္​း ပါလားဟု Baekhyun သိရသည္​။

​ေထာင္​့တစ္​​ေနရာတြင္​ ခင္​းထား​ေသာ ​အိပ္​ယာ​တစ္​ခုမွ တျခား ဘာဆိုဘာမွ မ႐ွိ​ေသာ ဂို​ေဒါင္​ခပ္​က်ဥ္​းက်ဥ္​း​ေလးကို သူ တစ္​ခ်က္​ ​ေ၀့ၾကည္​့လိုက္​၏။ အိပ္​ယာမွ လြဲ၍ ​ေျပာင္​တလင္​းျဖစ္​​ေန​ေသာ ​ေလးလက္​မပတ္​လည္​​​ေလာက္​သာ ႐ွိသည္​့ ျပတင္​း​ေပါက္​က​ေလး တစ္​​ေပါက္​သာ ႐ွိ​ေသာ ဂို​ေဒါင္​ခန္​း​ေလးက သူအား လႊတ္​​ေျမာက္​ရန္​ လမ္​းစမ​ေပး​ေပ။ ​တံခါးကို ထုၿပီး ​ေအာ္​ဟစ္​ အကူအညီ​ေတာင္​း​ေတာ့လဲ အခ်ည္​းအႏွီးပင္​။ အခ်ိန္​တန္​လ်ွင္​ တံ​ခါး​ေပါက္​ ​ေအာက္​​ေျခ အ​ေပါက္​က​ေလးမွ ထမင္​းလင္​ဗန္​း လာပို႔တတ္​​ေသာ လူရိပ္​တစ္​ရိပ္​ကလြဲၿပီး သက္​႐ွိႏွင္​့ တူ​ေသာအရာဟူ၍ ဘာမွ မ​ေတြ႔ရ မၾကားရ​ေပ။

ၾကာ​ေတာ့ ဒီဂို​ေဒါင္​အခန္​း​ေလးထဲ သူ​ေရာက္​​ေနသည္​မွာ ဘယ္​​ရက္​​ေ​လာက္​႐ွိၿပီလဲ ဆိုတာပင္​ Baekhyun ​ေမ့ခ်င္​ခ်င္​ျဖစ္​လာသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ဒီထဲကို သူ ဘယ္​လို​ေရာက္​လဲ ဘာ​ေၾကာင္​့​ေရာက္​လဲ ဘယ္​သူ႔​ေၾကာင္​့လဲဆိုတာ​ေတာ့ သူ သိသလိုလို ႐ွိသည္​။ အဲ့သူအ​ေၾကာင္​း ​ေတြးမိတိုင္​းလဲ ရင္​ထဲမြန္​းၾကပ္​လာသည္​အထိ ​ေဒါသထြက္​ရျပန္​သည္​။

​ေတြး​ေလ ​မုန္​း​ေလ ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္​လာခဲ့သည္​။

လြမ္​းတယ္​ ကိုကို​ေရ......ဒါမဲ့ အခု ကြၽန္​​ေတာ္​ ခံ​ေနတာ​ေတြက တန္​ရဲ႕လား.......။

➳ ❆ ➳

အိပ္​ခန္​းတံခါးကို ဖြင္​့ဖြင္​့ခ်င္​း  သူ႔အၾကည္​့မ်ားက Sehunလက္​ထဲ ကိုင္​ထား​ေသာ ဖုန္​းဆီသို႔ ​ေရာက္​သြားခဲ့သည္​။

ခဏအတြင္း ​Jongin အသက္​႐ွဴ သံတို႔ ရပ္​တန္​႔သြားသလို ႏွစ္​​ေယာက္​ၾကား စကားသံတို႔ တိတ္​ဆိတ္​​ေနခဲ့ၾကသည္​။