ရင္၌ျဖစ္ေသာ ဆူး

ဆူး

"Jongin......."

TVဖြင့္ထားေသာ္လည္း စိတ္တို႔တျခားကို လႊင့္ေနတဲ့ Jongin၏ပုခံုးကို ကိုင္ကာ ကြၽန္ေတာ္ ေခၚလိုက္ေတာ့မွ လွည့္ၾကည့္လာခဲ့သည္။

"Hmmm.....?"

ကြၽန္ေတာ္ သက္ျပင္းအသာခ်လိုက္ကာ Jonginမ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ ခါတိုင္းဆို ကိုယ္​့ကိုယ္​ကို ယံုၾကည္မႈအျပည့္ႏွင့္ ျပံဳးတတ္ေသာ မ်က္ႏွာေလးသည္ အခုေတာ့ ေတြေဝမႈမ်ားက ႀကီးစိုးေနခဲ့သည္။

"အခု ေနာက္ဆုတ္လို႔ ေနာက္မက်ေသးဘူး Jongin........"

ကြၽန္ေတာ့္စကားမွာ သူ႔မ်က္ခံုးမ်ား တြန္႔ခ်ိဳးသြားကာ

"ေနာက္ဆုတ္ေပးဖို႔စိတ္ကူးရွိမယ္ဆို ငါ အစတည္းက ဒီကိစၥကို စေတာင္စခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး Chanyeol......"

သူ႔စကားကို ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းခါလိုက္မိသည္။

Jonginနဲ႔ပါမက Sehunနဲ႔ပါ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေသာ ကြၽန္ေတာ္သည္ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဘယ္ေလာက္ထိ ေခါင္းမာႏိုင္သလဲဆိုတာကို သိသူျဖစ္သည္။ Jongin ဒီတိုင္းသာ ဇြတ္တရြတ္နဲ႔ ဆက္လုပ္ေနမယ္ဆို Sehunဘက္က တံု႔ျပန္လာတဲ့တစ္ခ်ိန္ ႏွစ္ေယာက္လံုး ကုစားမရေသာ ဒဏ္ရာေတြ ျဖစ္က်န္ေနခဲ့မွာ သူႀကိဳျမင္ေနရသည္။

"Jongin...... မင္း လုပ္တာေတြမွားေနၿပီ...... ဒီလို တဇြတ္ထိုးႏိုင္ေနလို႔ Sehunက မင္းကို ျပန္ခ်စ္လာမွာမဟုတ္ဘူး....... မင္းတို႔ ပိုၿပီးေဝးကုန္လိမ့္မယ္....... Jongin.... Sehunေဒါသကို မင္းသိသားနဲ႔..... ပိုမဆိုးသြားခင္ ရပ္လိုက္ပါေတာ့ကြာ......"

"ငါမရပ္ႏိုင္ဘူး..... ဟင့္အင္း ငါ မရပ္ခ်င္ဘူး.... Chanyeol....... သူ ငါ့ကို မခ်စ္လဲေနပါေစ...... ငါ့အခ်စ္တစ္ခုနဲ႔ လံုေလာက္တယ္......"

အဲ့ဒီအခ်စ္ေတြကို မလိုတဲ့လူဆီ သြားေပးေတာ့ ဘာအက်ိဳး႐ွိမလဲ Jongin....... သူ႔အတြက္ေတာ့ အပိုပဲေပါ့........။

"Kyungsooေရာဟင္....... သူနဲ႔ေတြ႔ေသးလား.... ငါနဲ႔ေတာ့ မေတြ႔တာၾကာၿပီ......."

Jonginက တမင္ ကြၽန္ေတာ့္စကားကို လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလိုက္သည္။

ဆက္ေျပာရင္လည္း ကြၽန္ေတာ့္စကား နားေထာင္မည့္သူ မဟုတ္သူမို႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း လက္ေလ်ွာ့လိုက္ေတာ့သည္။