ရင္၌ျဖစ္ေသာ ဆူး

ဆူး

"Nini......"

အဲ့ဒီ​ေန႔ညေနပဲ ေဆးရံုဆင္းလာကာ ​အိမ္က​ေန ​​ေမ​ေမတို္႔ ျပန္​သြားၿပီး သိပ္​မၾကာခင္​ အခန္​းထဲ၀င္​လာတဲ့ Sehunကို ​ေတြ႔​ေတာ့ အံ့ဩသြားမိသည္​။

​ေနပါဦး..... သူ ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို ဘယ္​လို​ေခၚလိုက္​တာလဲ.....။

"Hunnie...... ဘာလာလုပ္​တာလဲ......"

ခုတင္​​ေဘး​ေပၚက ကြၽန္​​ေတာ္​့​ေဘးမွာ ၀င္​ထိုင္​လိုက္​ကာ ကြၽန္​​ေတာ္​့လက္​ကို ဆြဲကိုင္​လိုက္​​ေတာ့ ကြၽန္​​ေတာ္​ နားမလည္​ခဲ့​ေပ။

"နာ​​ေသးလား....."

"အင္​း နည္​းနည္​း......"

ကြၽန္​​ေတာ္​့လက္​ဖမိုးကို လက္​မ​ေလးႏွင္​့ အသာအယာပြတ္​သပ္​ကာ တစ္ခုခုကို ​စဥ္​းစား​ေနဟန္​႐ွိသည္​့ Sehunမ်က္​ႏွာကို ၾကည္​့​ေနခဲ့မိသည္​။

"ဘာျဖစ္​ခဲ့လဲဆိုတာ ​ေသခ်ာမသိ​ေပမဲ့ hyunee..... hyuneeက အဲ့လိုလုပ္​မယ္​့ လူစားမ်ိဳးမဟုတ္​ဘူး...... တကယ္​လို႔မ်ား hyuneeက မွားခဲ့တာဆိုလဲ...... ငါ ကိုယ္​စား ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​....... Nini......."

မင္​း သူ႔အတြက္​ပဲ ​ေတြးတတ္​သလား Sehun.....။

အျမဲတမ္​း ျမတ္​ႏိုးခဲ့ရ​ေသာ သူ႔မ်က္​၀န္​းနက္​နက္​တို႔ကို စိုက္​ၾကည္​့ရင္​း မရည္​ရြယ္​သည္​့ ​ေမးခြန္​းတစ္​ခုကို ​ေမးလိုက္​မိသည္​။

"ငါ့ကို မခ်စ္​ဘူးလားဟင္​......"

​ကြၽန္​​ေတာ္​့လက္​ဖမိုးကို သူ႔နွာေခါင္းႏွင္​့ ခပ္​ဖြဖြထိကပ္​လိုက္​ၿပီး အသာ နမ္းရွိုက္​​​​လိုက္​သည္​။

"ခ်စ္​တာ​ေပါ့..... ဘယ္​လိုမခ်စ္​ပဲ​ေနမွာလဲ....."

"ဒါဆို ဘာလို႔ ငါနဲ႔ လက္​မထပ္​ခ်င္​တာလဲ....."

ကြၽန္​​ေတာ္​ က​ေလးဆန္​စြာ ​ဆက္​​ေမးလိုက္​သည္​။

"အ​ေျဖကို သိ​​ေနသားနဲ႔..... Niniရယ္​..... ဟုတ္​တယ္​..... တစ္​​ေလာကလံုးမွာ ငါ့မိဘ​ေတြကလြဲ ၿပီးရင္​ ငါ အခ်စ္​ဆံုးက မင္​းပဲ....... ဒါ​ေပမဲ့ မတူဘူး...... Nini......"

Sehunရဲ႕စကားကို ကြၽန္​​ေတာ္​ လက္​မခံႏိုင္​​ေပ။

"ဘာမတူတာလဲ..... ငါ့ကို ခ်စ္​တာပဲမလား....."