Habang naglalakad kami ni Maria sa mga iba't ibang estante ng pamilihan ay may nahagip akong apat na kababaihan na nag-uusap.
Familiar ang mga mukha nila pero Impossible.
Siguro, Nagha hallucinate lang ako, kaya hindi ko na lang ito pinansin at ibinaling ang paningin sa isang maliit na tindahan na nagtitinda ng iba't ibang pang-ipit sa buhok.
Papasok pa lang ako nang mahagip akong isang pang-ipit na nasa may hulihan nang estante,nilapitan ko ito para makita ko.
Isa itong paro-parong ginto. At kumikinang pa ito,ng masinagan ng araw.
"Gusto mo ba ang pang ipit na iyan Señorita?"-mapang-usisang tanung ng binata.
Bigla na lng akong napitlag, ng may pamilyar na boses akong narinig na nagsalita sa likod ko, pagkalingon ko, hindi nga ako nagkamali dahil kilalang kilala ko nga ito, walang iba The One and Only Levi.
"Ahh, hindi tinitingnan ko lang. Ha ha ha-"-awkward kong tugon.
It feels awkward,did he saw me nearly drool to this clip?
I hope He didn't- pagkausap nito sa kanyang sarili.
"Ah,bakit ka nga pala narito Levi?"-pang iiba ko sa topic.
"Ah, may binili lang ako, at pauwi na rin ako nang madaan ko ang tindahan na ito at nakita kita."
"Ahh gan---"-naputol ako sa pagsasalita ng biglang tawagin ako ni Maria.
"Señorita,ay paumanhin po kong kayoy aking naisturbo at, magandang sa inyong Señorito Maximus,Señorita, umuwi na po tayo,tiyak na naroon na ang inyong amay at iloy."-magiliw nitong sambit.
"Magandang araw din sayo Binibining Maria,Oh siya Faith ihahatid ko na kayo sa inyong kalesa."
Hindi nalang ako nag abalang sumagot,sa halip ay tinanguan ko nalang ito.
Nang makalapit na kami sa aming kalesa ay inalalayan ako nitong makasakay ganun din si Maria.
"Mag-ingat kayo Faith sa inyong pagbyahe pauwi, akoy susunod na lamang sa inyo."
Dahil sa pagod na akong magsalita ay tinanguan ko nalang ito at ngumiti rin, sabay kaway sa kanya.
Nanghindi ko na ito maaninag ang rebulto, binaling ko nalang ang paningin sa kasama ko ngunit pagbaling ko mapanuksong ngiti at tingin ang pinukol nito sa akin.
"Hla?!anyare sayo Maria?-naguguluhan kong tanong.
"Ikaw ba ay umiibig na kay Señorito?, Señorita Faith?"-mapanuksong sambit nito.
Bigla naman akong namula sa itinanung nito, hindi inaasahan ang tanung niyang iyon, kaya umiwas nalang ako nang tingin sabay sabing.
"Naku!hindi ah magkaibigan lamang kami ni Levi atsyaka wala naman yong gusto sa akin"-pilit na iniignora ang mga mapanuksong ipinukol nito.
"Sabi nyo po eh"-pagtatapos nito sa usapan ngunit andon pa rin ang mapanuksong tingin.
Hindi ko na lang ito pinansin, at bumaling na lang sa bintana ng kalesa,ng biglang.
Nadaanan namin ang pamilyar na rebulto ng mga kababaehan, na nag uusap.
Bigla akong natulos sa kinaupuan ng magtama ang mga naming lima.
Parang nakakita nang mga multo ang mga kababaehan ng makita nila ako.
At ganun din ako, hindi ako kaagad nakakilos sa aking kinaupuan, at dun ko lang narealize na nakalayo na kami sa apat na kababaehan.
IMPOSSIBLE!
What is really happening?
I don't understand anymore!
______
Don't forget to READ, VOTE, AND COMMENT THANK YOU
BINABASA MO ANG
Mi Corazoncito in 1892
Tiểu thuyết Lịch sửHindi sa lahat ng panahon ang inyong nakikita ay TAMA, at lahat ng inyong nasasaksihan ay TOTOO. Minsan, ay nililinlang lamang tayo ng TADHANA upang maging matatag tayo. Minsan, ay nilalapit nila tayo, sa isang tao/bagay na akala natin ay TAMA. ****...
