"Levi?"-tawag pansin ko rito,dahil hanggang ngayon ay hindi parin ito kumukurap, pagkagising nito mula sa pagkakahimatay.
"Levi?"-tawag ko ulit sakanya, atsyaka lang ito natauhan.
Tumingin ito saglit sa direksyon ko bago nito ibinaling sa apat na kasama kong babae.
"A-ano?hindi kayo tinamaan nang ba-bala?"-mautal utal nitong tanong sa aking mga kaibigan
"Ahm... Levi? Maipapangako mo ba sa akin na ang lahat nang nakita mo ay hindi malalaman ng iba?"-malumanay kong sambit sakanya, para naman hindi ito mabigla.
"O-oo, pangako hindi ito malalaman ng iba, ngunit maaari niyo bang ipaliwanag sa akin ang lahat?"-walang pag-aalinlagan nitong sang-ayon.
Pagkatapos niyon, ay nirakrakan na kami ng mga tanung ni Levi, halos lahat naman ng kanyang tanung ay sinagot rin namin nang walang halong biro, lahat ay puro katotohanan.
"Ang ibig niyo ba ay kayo'y nanggaling sa hinaharap?at ipinadala kayo ng Diyos ng Oras rito sa aming panahon?"-pagkukumpirma nito sa aming lima.
"Ganun na nga"-sabay-sabay na tugon ng apat kung kaibigan.
Halos pinipigilan ko nang huminga dahil sa takot na ipagkalat nitong nanggaling kami sa hinaharap, at ipapatay kami nito sa mga gwardiya sibil, natalo nga namin ang mga gwardiya sibil sa ngayon, paano na sa mga susunod na araw?
"Huwag kang mag-aalala Faith, lahay nang aking nalalaman ay hindi makakalabas sa kubong ito, pangako"-paninigurado ni Levi sa akin.
Tila nabunutan naman ako ng tinik sa aking lalamunan, nang marinig ko ito.
"Levi,sa sala lang kami, may pag-uusapan lamang kaming magkakaibigan na importante."-pagpapaalam ko kay Levi.
"Oh siya, ako'y magpapahinga lamang, biglang sumakit ang aking ulo sa dami ng rebelasyon akin nalalaman."
Tahimik lang kaming lima, na tinahak ang pasilyo, papuntang sala, nang biglang basagin ito ni Brea or Princess.
"Queen, what's really happening?why the God of Time sent us here?"-walang emosyon nitong tanong.
"Yeah right!, we don't belong to this era."-maarte tugon ni Zela or Silent
"Eventhough, we don't belong to this era, we should act as if we belong."- malumanay kong tugon sa kanila.
"Queen, how can we act, if we don't want to."-malditang sabad ni Zela
Hindi ko na lamang ito sinagot, sa halip ay sinamaan ko ito ng tingin.
"Sorry Queen!"-nakayukong tugon nilang apat.
"Kailangan na naming umalis Queen, hanggang sa muli."-pagpapaalam ni Brea sa akin.
Hindi na ako umangal pa, at sa halip ay hinatid ko na lamang sila sa may pintuan.
Nang makaalis na ang apat kong kaibigan, ay biglang nanumbalik sa aking mga alaala, sa mga panahong kami nakikipaglaban.
Nakikipaglaban?hmmm??
What if we will fight?
What if?
Haiisst-_-
too many what if's
But one thing I can assure, we will fight for freedom to my fellow Filipinos.
___________
P.s. Im really sorry about to this update, it's kinda boring, and lame.
Im so sorry, promise I'll update, better than this as soon as possible.
BINABASA MO ANG
Mi Corazoncito in 1892
Fiction HistoriqueHindi sa lahat ng panahon ang inyong nakikita ay TAMA, at lahat ng inyong nasasaksihan ay TOTOO. Minsan, ay nililinlang lamang tayo ng TADHANA upang maging matatag tayo. Minsan, ay nilalapit nila tayo, sa isang tao/bagay na akala natin ay TAMA. ****...
