Adam&Laila

Deel 13

Het was de postbode. Goedendag, ik heb een pakketje voor mevrouw L.Boutti zei hij. Ja dat ben ik. Kunt u hier voor mij tekenen zei de postbode en ik deed wat mij gevraagd werd. Huh, heb ik iets besteld dan? Nee toch. Ik openende het pakketje. Het was een vaas met prachtige bloemen erin. Er zat een kaartje bij. Sorry, geef mij alsjeblieft een 2e kans liefs Adam. Ik ging op een stoel zitten. Wat moet ik toch met deze jongen. Ik heb hem toch duidelijk gemaakt dat ik niks meer van hem wou. Hij gaat binnenkort trouwen en Loubna's buikje wordt er niet dunner op. Hij krijgt een kind for god sake. Ik liet het even bezinken en kijk starend voor mij uit. Van wie zijn die bloemen hoorde ik Issam zeggen. Ik draaide mij om en zag hij bij de deur opening van de keuken staan. Ze zijn naar mij gestuurd zei ik zachtjes. Ja dat begrijp ik Laila, maar door wie? zei hij nu wat grimmiger. Want ik weet zeker dat ze niet van mij zijn. Ik keek hem aan. Adam zeker zei hij. En ik knikte. Ik zag hem naar mij toe lopen en hij pakte de vaas van tafel. Wat ga je doen? zei ik nu geschrokken. Hij liep naar de achtertuin om vervolgens de bloemen in de vuilnisbak weg te gooien. Zo, zei hij. Opgeruimd staat netjes. Dat had je niet hoeven doen Issam zei ik. Waarom? vroeg hij nu wat bozer. Je wilt toch niks van hem of met hem. Waarom doe je dan nog zo lief tegen hem. Jeetje! Issam zei ik nu ook geïrriteerd. Ik doe niet lief tegen hem, ik kom niet voor hem op maar ik vind hem wel zielig. Je moet wel weten dat wij een relatie hebben gehad van bijna 3 jaar, en ik heel goed kan begrijpen vanuit zijn kant dat hij aan het strugglen is. Zijn leven is dramatisch veranderd. Hij gaat trouwen met iemand die hij nauwelijks kent, hij krijgt een kind en wordt een vader. En hij heeft zijn liefde hieraan verloren. Kan je nou echt niet begrijpen dat ik medelijden voor deze jongen voel. Issam was maar stil en schudden zijn hoofd. Laila, hij heeft jou bedrogen, hij heeft je geslagen, hij stalkt jou. Voor hetzelfde geldt draait hij door en steekt hij een mes in jou. En dan? Waar is mijn Laila dan? Waar is mijn liefde van mijn leven? Moet ik toekijken hoe ik haar verlies aan een gestoord neefje van mij? Over mijn lijk. Je bent mijn beste vriend, mijn huis, mijn liefde. Hij heeft jou gebruikt, hij is niet eerlijk tegen jou geweest en dat moet hij ook tegen jou zeggen. Want er waren er meer voor Loubna. Ik keek hem geschrokken aan en er rolde een traan over mijn gezicht. Je liegt zei ik tegen hem. Je zegt dit nu omdat je boos op hem bent. Laila, ik zou nooit liegen tegen jou en hij kwam nu dichter bij mij staan. Jullie moeten dit uitpraten en ik zal er bij zijn. Vraag hem naar Kelly, Sarah, Lina. Vraag naar deze namen en dan zul je zien wat hij deze 3 jaar relatie heeft gedaan. Hij is niet de Adam die jij kent. Wij kennen hem als de ladykiller, die altijd wel een manier vond om een meisje mee te nemen. Waarom vertel je mij dit nu pas zei ik nu zachtjes en huilend. Ik weet dat jij altijd het beste van iemand naar boven haalt desondanks de situatie. Jij zoekt altijd een manier om iemand toch te helpen en medelijden met diegene te hebben. Ik vind dat hij dit allemaal zelf tegen jou moet zeggen. Vandaar mijn uitbarsting van gisteravond. Ik dacht dat je dit al wist. Maar niks is minder waar. Hij gaf mij een knuffel. Het is goed zo Laila. Je moet een manier vinden om hem los te laten. En hij moet dat ook doen. Jullie hebben alleen maar ruzie gehad, en ook ik ken mijn neefje niet meer zoals hij was. Maar uiteindelijk is dit niet mijn zaak. Laat mij weten wat je met hem wilt doen. En hij gaf mij een kus op mijn hoofd om vervolgens naar binnen te gaan naar mijn vader. Ik ging op mijn hurken zitten en begon wat zachtjes in mijzelf te huilen. De mensen met een goed hart voelen het meeste pijn dacht ik. Ik begon na te denken over wat Issam mij allemaal had vertelt. Hij had gelijk, we moeten dit afsluiten. Voor ik het wist kon het helemaal uit de hand lopen. Ik ging naar binnen en pakte pen en papier. Ik wou alles opschrijven wat ik hem wou vertellen. Het was weer een halfuur later en ik hoorde mijn vader en Issam lachend naar beneden komen. Ik veegde snel mijn tranen weg en ging voor de kraan staan om snel mijn gezicht te wassen. Laila hoorde ik mijn vader zeggen. Ik en Issam gaan wat eten buiten, wil je mee vroeg hij. Ik stond nog steeds met mijn rug naar hun toe. Nee zei ik, neem maar iets mee. Ik voel mij niet zo goed. Weet je het zeker vroeg hij. Ja zei ik snel. Isgoed en ik hoorde de deur dichtvallen. Eindelijk ze waren weg dacht ik. Totdat ik Issam voor mij zag staan. Ik schrok, waarom ben je nog niet weg zei ik. Ik ga zo, ik moest even naar het toilet. Heb je er over nagedacht zei hij met zijn hand langs mijn gezicht. Ja zei ik. Ik zou graag met hem willen praten maar met jou erbij. Goedzo lieverd. Dan gaan we dat regelen toch. Nou vertel mij snel wat je wilt eten dan nemen we het voor je mee. Bericht mij maar als jullie daar zijn. Isgoed schat en hij gaf mij een kus. Elke keer als hij mij een kus gaf, voelde ik mij zo gelukkig. Hij liep naar buiten. Ik liep naar mijn blaadje toe. Ik keek ernaar en verscheurde het. Ik weet toch dat ik het niet ga gebruiken en dit alles uit mijn hart zou komen. Ik ruimde de spullen op die ik had achter gelaten om vervolgens de douche in te gaan. Net voordat ik de douche uitstapte hoorde ik keihard een gebonk bij de deur. Huh zijn ze nu al terug, en waarom kloppen ze zo hard op de deur. Voor de zekerheid keek ik stiekem uit het raam. Het was Adam. Mijn hart stopte nog net niet. Nee ik wil niet dat hij nu komt. Ik ben bang. Ik weet niet waar hij toe in staat is. Ik deed alsof niemand thuis was. Ik hoorde weer keihard geklop en nu op de ramen. Laila, Laila doe open alsjeblieft ik weet dat je thuis bent. Ik trok snel en zachtjes mijn pyjama aan. Ik scheet net geen 30 kleuren in mijn broek. Weer hoorde ik gebonk nu harder en zijn stem klonk agressiever. Laila! Doe open, ik moet met je praten. Ik moet nu mijn vader of Issam bellen. Waar is mijn telefoon? Shit ik heb die op de keuken tafel gelaten, en tegelijkertijd bedacht ik mij dat de keukendeur naar de achtertuin niet op slot zat. Weer hoorde ik een gebonk en geschreeuw. Oke Laila hou je rustig, ik ga rustig naar beneden en ik pak zo snel mogelijk mijn telefoon. Als het mij lukt dan draai ik gelijk de deur op slot. Ik deed wat ik mijzelf had voorgenomen. Muisstil ging ik naar beneden, ik zag mijn telefoon. Hebbes! 1 stress minder. Maar het was stil, te stil dacht ik. Opeens hoorde ik iemand in de achtertuin lopen. Ik wist niet wat ik moest doen en rende gelijk naar de kelder. Mijn hart zat in mijn keel, ik was zo bang. De deur van de keuken was open. Iemand kwam naar binnen. Laila hoorde ik hem weer schreeuwen ik weet dat je thuis bent. Waar zit je. En ik hoorde hem naar boven rennen. Ik belde zo snel mogelijk naar Issam. Hallo?! Halloo!! hoorde ik Issam door de telefoon schreeuwen. Hij hoorde mij niet, het was te druk. Ik begon hem gelijk te appen. HIJ IS BINNEN, KOM NU HAAR HUIS!. Ik begon te hyperventileren omdat ik Adam nog steeds boven hoorde zoeken en schreeuwen. Laila! Waar ben je! Ik ga je toch vinden, kom nu tevoorschijn. Mijn telefoon ging af maar het geluid stond nog aan. Kut, kut kut. Ik hoorde Adam naar beneden rennen.....