ပန္​း​ေတြပြင္​့ရင္​းအနမ္​း​ေတြ​ေဝ​ေစ​ေသာ္​ (ပန်းတွေပွင့်ရင်းအနမ်းတွေဝေစေသော်)

❀ 10 ❀

'ငမ္​းတာလည္​းငမ္​း​ေပါ့...Hun na....
ဒါ​ေပမဲ့ ငါတို႔ကို​အသားကင္​တူး​ေတြ​ေကြၽး
မယ္​လို႔မရည္​ရြယ္​ထားဘူးမလား.....'

Luhanကို အ​ေသအလဲငမ္​း​ေန​ေသာ Sehun
က Junစကား​ေၾကာင္​့ အၾကည္​့လြဲကာ အသားကင္​ျခင္​းကိုျပန္​အာရံုစိုက္​လိုက္​​ေလသည္​။

'Hyung ကလည္​း......'

Sehunဆီမွ အသံခပ္​တိုးတိုးသာထြက္​လာခဲ့သည္​။ ထို႔​ေနာက္​အသားကင္​တို႔အား ဟိုဘက္​သည္​ဘက္​လွန္​​ေလွာကာ ကင္​​ေန​ေလရဲ႕။

'Sehunnie...မင္​း Luhan hyung ကို
သ​ေဘာက်​ေနတာမလား....?'

'ဟာ....hyung ကလည္​း....ဘာ...ဘာ​ေတြ​ေမး​ေနမွန္​းမသိ....'

လက္​ထဲမွညႇပ္​ကိုပါ ပစ္​ခ်ရင္​းအထဲဝင္​သြား​ေသာ
Sehunကိုၾကည္​့ကာ သူျပံဳးလိုက္​မိသည္​ ။
က်က္​​ေန​ၿပီျဖစ္​​ေသာ အကင္​တို႔အား ပန္​းကန္​ျပား
​ေပၚထည္​့ရင္​း မလွမ္​းမကမ္​းမွစားပြဲ​ေပၚ ခ်လိုက္​သည္​။

'Jun...Sehun​ေရာ...?'

'အထဲက ဝိုင္​သြားယူတယ္​.....​ေအာ္​...ဆလပ္​ရြက္​ယူရအံုးမွာဘဲ.....'

'hyung သြားယူလိုက္​မယ္​.....'

'​ေရခဲ​ေသတၱာ​ထဲမွာ​ေနာ္​....Luhan hyung '

Luhanထြက္​သြား​ေတာ့ Jun နားကိုလာကာ
​ေနာက္​မွသိုင္​းဖက္​လိုက္​သည္​။

'Xing......အထဲကထြက္​လာၾကရင္​ျမင္​သြား
လိမ္​့မယ္​....'

'ျမင္​ျမင္​​ေပါ့....ကိုယ္​့​ေယာက္​်ားကိုယ္​ ဖက္​တာဘဲ...ဘာျဖစ္​.....ဒီလို​ေတာင္​နမ္​းရအံုးမွာ...'

'Xing....!အြန္​း......'

႐ုတ္​တရက္​​ေဘးကို​ေရာက္​လာၿပီး မ်က္​ႏွာကို
ဆြဲယူကာနမ္​းလိုက္​​ေသာ Yixing​ေၾကာင္​့
Junမွာ အသံပိစိသာထြက္​ႏိုင္​​ေတာ့သည္​။
Xingရင္​ဘက္​ကို လက္​တင္​ထား​ေသာ္​လည္​း
တြန္​း​ေတာ့မလြတ္​ပါ။ နမ္​း​ေနရင္​းမွ ျပံဳး​ေနသည္​ကိုလည္​းႏွစ္​​ေယာက္​လံုးခံစားမိ​ေနသည္​​ေလ။

'အြတ္​...!'

သူ႔ကို​ေက်ာခိုင္​းကာ ရပ္​​ေန​ေသာ​ေက်ာျပင္​​ေသး​ေသး​ေလးဆီမွ က်ိဳ႕ထိုးသံၾကားလိုက္​​ေသာ​ေၾကာင္​့ ​ေဘးနားသြားရပ္​လိုက္​သည္​။
ဆလပ္​ရြက္​ထည္​့ထား​ေသာ ပန္​းကန္​ကိုလက္​တစ္​
ဖက္​ျဖင္​့ကိုင္​ထားၿပီး က်န္​လက္​တစ္​ဖက္​က
ပါးစပ္​ကိုပိတ္​ကာ က်ိဳ႕ထိုး​ေန​ေလသည္​။ ထိုအ​ေသး​ေလးၾကည္​့​ေနရာကိုၾကည္​့မိ​ေတာ့ ........
လက္​ထဲမွဝိုင္​ပုလင္​းကို ကုိင္​ထားရင္​းနဲ႔ မ်က္​ႏွာ
​ေတြနားရြက္​​ေတြပူလာရသည္​။