Chapter 21

2.3K 31 0
                                    

Reena's POV

"This will be your table, Ms. Fontanilla." Sabi sa akin ng secretary nung main head ng SDC na nag-interview sa akin.

The interview went well. Maayos naman tong office namin. It's an open space. No cubicles, no private offices. Mga tables lang siya and it will work for me, I guess? I have to get use to it kahit na hindi sila naturuan na dapat may private spaces pa rin lahat.

"Thank you," sagot ko na lang at umalis na rin siya.

Kaninang umaga, kailangan ko pang pilitin si Kevin na palabasin ako ng kwarto niya dahil nakayakap lang siya sakin. Ayaw akong palabasin kahit na sabi ko magluluto ako ng breakfast namin. He won't let me go. I had to plead him several times bago siya pumayag na lumabas ako. Kailangan ko ring makapunta sa interview na to kaya nagpumilit ako sa kanya. And speaking of Kevin... he's calling me right now.

I waited for a few rings before I answered my phone.

"What the fuck took you so long to answer your phone?" he hissed.

"Hello to you too." I sarcastically answered him.

"Reena, pag tinawagan kita sagutin mo agad. Don't make me wait."

"I was just teasing, okay? Bakit ba napaka big deal sayo nun?"

Nakakainis to.

"Dahil kailangan kong malaman na maayos ka. You don't know when accidents happen." Dahilan niya sa akin.

"Kev, maayos ako. Pwede ba wag kang masyadong nag-aalala sakin?" I sighed.

He's too protective.

"Hindi ko maiwasan eh."

"Well, you have to. A person can die of a heart attack, you know?" I giggled.

"Gustong gusto kitang marinig na tumawa pero hindi 'yan nakakatawa."

"Fine. Eh di hindi. Eh bakit ka nga pala napatawag?" Pag-iiba ko ng usapan.

"Let's have lunch. Nasa baba na ako ng building niyo."

Ano daw?

"What?"

"Tingin ka sa baba." Nagpunta naman ako ng glass wall sa dulo ng office kung saan makikita yung parking area and there he is, standing there.

"You have 3 minutes to get down here." And he hanged up on me.

Seriously? Hindi lang siya protective, he's way too bossy sometimes. Pwede namang magtanong muna but then and again, I will say yes after all.

"Anong gusto mong kainin? Hindi ka pa nagbreakfast." Bungad na tanong niya sa akin na poker face yung mukha.

Nilapitan ko naman siya, he's leaning on his car. Hinatid niya nga pala ako kanina dito kaya iniwan namin yung kotse ko sa condo niya.

I leaned nearer to him and whispered to his ears.

"What about..." I paused, "Having you as my lunch." I pull back and smiled at him.

He pulled a lopsided smile on me. How gorgeous can he get by just smiling like that?

"I'd love that too but we both have to eat so get in my car before I fuck you out here." I gasped.

"You won't." I shook my head in disbelief.

"Believe me, I will. Kaya pumasok ka na."

And as he says that, his hands are on my butt massaging it. Lumayo naman ako kaagad sa kanya at nagpunta na sa kabilang front seat.

Fucked up, Set-upTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon