Kapitan Ameryka i Speedy: Koniec Gry

Rozdział 20

,,Wszyscy jesteśmy tacy sami pod jednym względem. Jesteśmy ludźmi."

Ta, niestety będzie szybciej ode mnie. Takie uroki, że ma się moc teleportacji. Pożegnałam się ze wszystkimi i pobiegłam do Gdańska.

Na szybkiego przedstawiłam Viridi'ego mojemu zespołowi. Potem w ekspresowym tempie przebrałam się w mój strój i pobiegłam pod wskazany adres. Był to średniej wielkości biurowiec stojący w centrum miasta. Z kilkunastu ostatnich najwyższych pięter unosił się gęsty, czarny dym, a z kilku okien wydostawały się pomarańczowoczerwone płomienie. Przed budynkiem stało sześć wozów strażackich oraz kilkanaście karatek pogotowia. Ludzie krzyczeli i panikowali. Po prostu to był istny chaos. Strażacy wbiegali do budynku, ale za nim dotrą na odpowiednie piętra wszystko się spali, łącznie z ludźmi. Dlaczego spryskiwacze nie zadziałały? Przecież w takich budynkach powinno, a nawet musi wszystko działać sprawnie.

Wbiegłam do biurowca, a następnie na odpowiednie piętra. Zaczęłam wynosić ludzi. Działo się to wszytko bardzo szybko, ponieważ musiałam jeszcze ugasić pożar. Zostawiłam wyniesionych przed budynkiem. Byli oszołomieni i nie wiedzieli, jak się znaleźli na dole przed piętrowcem.

Wytworzyłam próżnię i pozbyłam się ognia. Pozostał tylko dym. Wróciłam do mojej bazy. Przebrałam się z powrotem w moje ubrania.

- Dobrze jest wrócić do tego, co się kocha robić - powiedziałam do wszystkich.

- A my cieszymy się, że ty wróciłaś - powiedział Michał.

- Ale pamiętajcie, że wraz z twoim powrotem, wrócą i też twoi wrogowie. Starzy i nowi - oznajmiła Dominika.

Później spędziłam trochę czasu z Viridi'm. Z chęcią pochodziłabym z nim po mieście, ale nie miałam żadnych ubrań dla niego, więc pokazałam mu mój pokój. Matki na szczęście nie było w domu.

Wkrótce zacznie się prawdziwa burza w mediach. Będą pewnie gadać, że wróciłam. Że Speedy wróciła.

Nie przemyślałam, tylko jednego. Że ludzie w mojej szkole zaczną gadać. Mogą podejrzewać, że to ja nią jestem. A może po prostu ciągle będą uważać, że to, co mówiłam to nadal wymyślona przeze mnie bajka? Jeśli nie, to muszę jakoś to załatwić. Aby uwierzyli, że to nie ja.