Babysitters (a JeMik fanfic)

26: Jume-JT

SPG

***

WENSH'S POV

After crying for hours in a cliff somewhere, I finally got home.

Medyo tumambay muna ako sa sasakyan, tinutukan ang manubela, tulala pa rin. Sa ka-haggard ko ngayon, daig ko pa ata ang may depression. Hindi madaling iyakan si Jeric Teng.

Huminga ako ng malalim at lumabas na ng sasakyan. Sinigurado ko munang wala nang bakas pa ng luha sa mukha ko bago ako pumasok. Baka magka-clue pa sa Kurt.

Dahan dahan na kong lumakad papunta sa front door at pagbukas ko ng pinto, bumungad naman sakin agad ang picture frame na nakasabit sa pader.

Our family portrait.

I held back my tears as I stare at his face in the picture. With that genuine smile, hugging my son. My son since it wasn't his.

Wensh, wag ka nang umiyak. You're done with that. Wala ka nang magagawa. I tell myself.

Tumuloy na ko sa bahay to see na parang walang tao. I forgot Kurt has school today. Okay na rin yun para di nya ko nakikitang ganito.

"Nakalimutan mo na namang isara ang pinto..."

Ughhh. His voice. Ba't ayaw matanggal sa isip ko?!

"Psst yung pinto, nakalimutan mo na namang isara..."

Wensh, stop hallucinating. Forget about everything okay? Diba yun yung usapan? Na magiging matatag ka? So stop thinking about Jeric kasi nakaalis na sya. Maybe if you just close the damn door—

-

-

-

-

BOOGSH!

Wensh: Aray!

"Hoy!"

Wensh: *lumingon* Sino ba--

???: Kanina pa ko ah. Sabi ko, yung pinto nakalimutan mo na namang isara. Yung lamok oh pumapasok na!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

I can't believe my eyes. Is it really--

Wensh: Jeric?

Jeric: *sinara ang pinto* Oh ayan. Ako na gumawa. Lagi naman eh.