Kalbim en başından beri ona aitti.
Yıllardır onunla,o yokken bile onun
hayaliyle büyüdüm,onunla yaşadım
ben.
Ben onunla 'ben' oldum.Çaresizdim,
hiçbirşeyim yoktu.
Ama sonra o çıktı karşıma.
Sevdi,sevdim.
Gitti,geri geldi,
Kabul ettim.
Gitti,geri geldi
İstedim.
Ve şimdi tamamen gitti.
Benden gitti,kendinden gitti,bizden
Gitti.
Kalemi elime aldım ve yazmaya başladım.
"Merhaba Taeyong.Umarım iyisindir,eğer değilsen bile iyi ol!Bu mektubu yazıyorum çünkü hiçbirşey bilmiyorum.Seni hep sevdim,seni hep seven ben olarak kaldım,ama sen bunu bozdun,izin vermedin.Sen başkaydın.Seninle ölmek çok kolaydı da,senden sonra yaşamak bana haramdı.Bunları bile bile attım kendimi yalnızlığın kollarına.Yalnızlık da neymiş sensizliğin yanında!
Biliyorum baktığım heryerde izlerin olacak.Ama bilki her yerde değilsin,benim için her yer sensin.
Bir zamanlar seni sevdiğimi sana hep söylerdim,ama şimdi seni sevmeye devam ettiğim için kendimden utanıyorum.
Bizim evimizdeyiz gökyüzüm.
Güldüğümüz,eğlendiğimiz,yeri geldiğinde ağladığımız bu evdeyim.
Çok büyük birşey eksik,çok soğuk burası.
Yoksun Taeyong.Olma da!
Ne kadar istesem bile gelme,gel desem de gelme.
Bana bir veba busesi bırakıp gittin.
Seçtiğin yolda sana mutluluklar diliyorum.
Unutmak alışmaktır sevgilim.
Unutursun demiyorum...
Ama alışacaksın biliyorum.
'sky'
Kalemi elimden bıraktım ve gözyaşlarımı sildim.Etrafa baktım ve gülümsedim.Mektubu ona gönderektim,içimden geçenleri bilsin istiyordum.
Yavaş adımlarla ve akan gözyaşlarımla evden çıktım.
Evin dışına baktıktan sonra karşıya tarafa geçtim.
Tam denizin kenarında durdum.
"Taeyong." Diye mırıldandım.
"Eğer bu anahtarı bulursan yeniden
biz olalım." Dedim.
Ve anahtarı denize attım.
Gülümsüyordum
Çaresizce gülümsüyordum.
"Elvada sevgilim."
"Seni Seviyorum."
Yazdığım kitaplar arasında biten ilk kitabım.Pek mutlu bir son olmadı.Ama yinede gerçekten ben kitabı çok beğendim(kendim yazdım diye demiyorumnxksz)
Ve bu kitapda bana yardım eden çok yakın arkadaşlarıma teşekkür ederim.
Sevgiler.
