Derin

9.Bölüm : Yolculuk

Ağlamaktan kan çanağına dönmüş gözlerimle aynaya bakıyordum . Ne kadar zamandır buradayım onu bile bilmiyordum . Kapı açılmıştı ve ben bunu bile duymamıştım . Ama gelenin Soykan olması beni rahatlatmıştı .

"Sana bir şey yaptı mı " sesi öfkeli ve sabırsızdı .

"Hayır." sesim bir fısıltı gibi çıkıyordu . Ben ne ara bu kadar güçsüzleşmiştim anlamıyordum ki . Şortumun cebinden sigaramı aldım ve yaktım . Soykanın bana gari bakışlar attığının farkındaydım . Beni kardeşi gibi görüyordu ve açıkçası kardeşinin gözünün önünde yavaş yavaş eriyip gitmesine kimse izin veremezdi . O da öyle yapmaya çalışmıştı zaten.

"Napıyorsun ? Sen sigarada mı içiyorsun ? " elimdeki sigarayı almaya çalışınca onu ittim . Bunu benden alırsa krize girerdim . Çünkü babam böyle olsun istemişti.

"Bırak Soykan ! " artık bağırıyordum . Çünkü az önceki sessizliğim fırtına öncesi sessizlikti . Şimdi bağırma zamanıydı .

"Bu olmadan ben yaşayamıyorum lütfen " ve dengesiz kişiliğim tekrar boy gösterip ağlamaya başladım. Çok dengesiz olduğumu daha önceden söylemiş miydim ?

"Baban mı yaptı bunu sana " üzülmüş gibiydi . Gibisi yoktu . Üzülmüştü.Çünkü o da kardeşi babası yüzünden kaybetmişti.

"Ben tamamıyla babamın eseriyim " dedim . Babamın . Evet ona baba diyordum . Bunu nasıl söyledim en ufak bir fikrim yoktu. Karşımda o olsaydı kesinlikle "baba" diyemezdim . Artık daha şiddetli ağlamaya başlamıştım .

Kapı sesiyle irkilerek kapıya baktım . Lanet olsun ! Ben hala erkekler tuvaletindemiydim . Siktir. Şimdi sıçtın kızım sen . Hemde Soykanla yalnızsın ! Hem de dedikodunuz tüm okulda yayılmış .! :O

İçeri giren çocuk telefonunu çıkarıp fotoğrafımızı çekmeye çalışınca daha fazla kendimi tutamayıp üzerine doğru yürüdüm . Çocuk bir an şaşırsada kapıyı açıp gitmeye çalıştı ama onu durdurdum .

"Seni sinirimi çıkarmam için mi gönderdiler ? " sesim o kadar psikopat bir tonda çıkmıştı ki bir an mafya anasıyım zannettim . Gerçi mafyadan bir farkım yoktu ama neyse .

"Be-ben ö-özür dilerim " Ne yani benden korktu mu şimdi bu ? Yuh ! Neyse ben işim odaklanmalıyım .Ayrıca hakkımda dedikodu çıkaranların,hakkımda konuşanların sonunun nasıl olacağını herkesin görmesi lazımdı . Soykana bir bakış attım . Aslında o yapmamamı istiyordu . Benim benliğimi kaybettiğimin farkındaydı ve beni eski halime daha doğrusu eski benliğime getirmeye çalışıyordu . Onu gerçekten seviyordum .

 Ama tabikide onu dinlemeyecektim.Dik kafalının biriydim ve açıkçası dışarıdakilere iyi bir ders vermem gerekiyordu. Sigaramı elime aldım ve çocuğu da saçlarından çekerek dışarıya çıkardım. Tahmin ettiğim gibi kalabalık dağılmamıştı.Açıkçası bu benim yararımaydı. Çocuğun saçlarını daha fazla çekerek yere doğru fırlattım . Ağzımdaki sigarayı aldım ve onun boynunda söndürdüm . Acıyla bağırmaya başladı . Düşündümde ben gerçekten sadist bir insandım . Ya da zorla öyle olmuştum.

"Ne yapıyorsun sen " korkudan gözleri faltaşı gibi açılmış olan Cansu sürtüğüne baktım . Bu kızla çok işim vardı çook .

"Bana bakın eğer bir daha hakkımda konuştuğunuzu görürsem yemin ederim hepinizin sonu böyle olur ve daha fazlası ... " gözlerimden alev fışkırdığına yemin edebilirdim . Çocuğu bıraktım ve arkama döndüm . Arkama dönmemle müdürle göz göze gelmem bir olmuştu . Bana kaş göz işaretleriyle ne demek istediğini anlayıp peşine takıldım . İllaki bir ceza alacaktım ama bu sorun değildi . Alışık olduğum şeylerdendi .