İkizler... (TAMAMLANDI)

-2- Hazırlık

Maya'dan

Mira yanımda uyuya kalmış. Zaten ne zaman üzülürsek birlikte uyuyoruz.

'' Mira. Hadi kalk kahvaltı hazırlıyalım. '' dedim ama ses yok. '' Miraaa '' dedim daha yüksek sesle. Ama yine ses yok. '' MİRAA!!! '' bu sefer bağırdım ve '' Ne be ne, uyuyoduk şurda. '' dedi. Zaten Mira sabahları hep huysuz olur. '' Diyorum ki annemlere kahvaltı hazırlıyalım. '' dedim. Ama pek kabul edicek gibi durmuyodu. '2 Sen hazırla. Ben bi duş alıp gelicem. '' dedi ve hızla yataktan kalktı.

Bende bu sırada mutfağa gittim ve sofrayı kurdum. Mira'da banyodan çıktıktan sonra krep yaptı. Tabiki Nutella'sız olmazzz!!! bunu herkes bilir. Değil mi? Neyse. Annemleri uyandırma işi Mira'ya düştü. O gibip annemleri uyandırırken bende ekmek almaya gittim.

Döndüğümde herkes sofrada beni bekliyorlardı. Beni mi ekmeği mi anlamış değilim. Kahvaltı bittikten sonra çantaları takıp okula gittik. Okul eve yakın olduğu için yürüyerek gidiyorduk. Tam anlamıyla yakın değildi ama biz yürümeyi tercih ediyorduk. Yine de babam ısrar etmişti. Okula geldiğimizde bahçede bir topluluk vardı ben oraya yönelmişken Mira okula gidiyordu. '' Sen git ben geliyorum. '' dedim. Sonra oda omuz silkti ve gitti. Kalabalığı iterek geçtiğimde. Cenk ve bir çocuk kavga ediyordu. Cenk beni görünce tebessüm etti ve bana doğru geldi. '' Ne zaman gidiceğini söylicektin? '' dedi kızgın bir ifadeyle gürledi. Sonra yanındaki çocuk kahkaha attı '' Demek Ayşe'yi bu kız yüzünden terk ettin. Senden sonra ben devralırım! '' diye bağırdı. Cenk çocuğa tam yumruk atıcakken kolunu tuttum '' Yeter! '' diye gürledim. '' Bugün söyliycektim. Benim için de ani oldu. Lütfen anla beni! '' dedim ve arkama bakmadan okuldan çıktım.

Gönderilen: İkiz ♥

Ben bugün gelmiycem. Sen derse devam et. Öptüm. Beni ararsan...

...arama ( The Carrie Diares )

Şu anda tek istediğim. Antalya'ya gitmemek. Kaybolmak. Bulunmamak. Cenk'i ortaokuldan beri seviyordum. Ama sandım ki o bana kardeş gözüyle bakıyo. Anlaşılan öyle değilmiş. Bunu 2. dönemin başlarında anladım -nasıl diye sormayın onu bende anlamadım- Ama ben Mira'ya söylemeye korktum çünkü belki o da Cenk'i seviyordur diye düşünmüştüm.

Tam köşeyi dönücekken bi kol dönmemi engelledi. Arkamı dönünce Mira'yı gördüm. '' Manyak mısın kızım sen? Kaybolursan anamgil ağzıma sıçar benim! '' diye bağırdı. '' Tamam be! '' diye karşılık verdim. '' Hadi yürü eve. '' dedi. '' Sen eve gidebilirsin. Ben biraz dolaşıcam. '' dedim. Ama bana aldırmadan kolumdan sürüklemesine izin verdim.

Biraz yürüdükten sonra eve geldik. Annemler çalıştığı için rahattık. Salona geçtik. Sessizliği bozan o oldu '' Ne oldu? Anlat hemen. '' diye sordu.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Başımdan geçenleri anlattım. Anlatırken arada bi ' wow ' , ' cidden mi? ' dive tepkiler verdi. En sonunda '' Kızım, sen boşver Cenk'i Antalya'da ne meteorlar vardır merak etme sen. '' diye beni teselli etti. '' Ama ben Cenk'i uzun süredir tanıyorum huyunu falan herşeyini biliyorum. '' dedim. '' Amaan, dert ettiğin şeye bak. Tanışırsın. Tanışmak çok mu zor yaa! '' dedi.

Aslında inanmak istemesem de haklıydı. Zaten ne zaman multu olucakken araya hep bi engel giriyo. Aynı şey 6. sınıfta da oldu -ergen aşkı demeyin çok seviyodum lan- Çocuk tatlıydı. Esmer ama yeşil gözlüydü. Çok tatlı olduğundan bahsetmiş miydim? Evet bahsetmiştim.Çocuğu görsen yersin.

Bir gün benimle konuşmak istediğini söyleyip beni okulun en tenha yerine getiri ' Maya, üzgünüm ama ben Bursa'ya taşınıyorum. Biliyorum beni çok seviyorsun. ' egosu patlamış odun diye içimden söylenirken ' Bende seni seviyorum ama annemler liseyi orda okumamın daha iyi olduğunu düşündü. ' dedi. Tabi ben sinirlenmiştim. Histerik bir kahkaha atıp ' Ne hoş beni bırakıp giden bir erkek daha! ' diye gürleyip okulun içine girdim...

O anı tekrar hatırlayınca istemsizce gözlerim doldu. Mira '' Neden ağlıyosun? '' dediğinde '' Hiç. '' diyip omuz silktim. Eve geldğimizde rahattık çünkü annemler işteler.

Uyumak istediğimi söyleyip yukarı çıktım. Tabiki uyumayacaktım. Yatağımda battaniyenin altında sessizce ağlayacaktım. Tabi benim ikizim müneccim ya tabi ki ağlayacağımı anlayıp yanıma gelmek istedi. Tabi ki izin vermedim. Veremem. Çünkü birinin karşısında ağlamayı sevmiyorum. Zavallı biri gibi hissediyorum. Yatakta uzanıp bugünü düşündüm...

Düşündükçe ağlayasım geliyodu. Ağladım da. En azından kimse yok. Birden bişey cama çarptı. Kalkım camı açtım. Birde baktım Cenk aşağda gülümsüyor, AMAN TANRIM DİDİM! Ama ben somurtmama engel olamıyordum. Sonra o da somurtmaya başladı. Neden bilmiyorudum. Vee...

Yanımda Mira kızgın bir şekilde bana bakıyordu. '' Senin burda ne işin var? '' diye bağırdı Mira. Bunu benim söylemem lazımdı. Ama biz sadece bakışmıştık sanki bakışlarla konuşabilirmişiz gibi. Bence bakışlarla konuşmak saçma. Çünkü dile getirebilecek cesartin yoksa ona bakma bile diye düşünürüm hep. Tabi bazen işe yarıyor tabi. Mesela Mira'yla çok çocuk keseriz biz. E tabi o kadar kestik çocukları tecrübe kazandım ben. Boşuna mı? Neyse saçmaladım. Sonra elindeki bileti bana doğru salladı. Ben anlam verememişken Mira çığlık attı ve bana sarıldı. Ne olduğunu hala çözemiyordum.

-------------------------------------------------------------------------

Cenk'i eve davet etmiştik. Ben hala anlamamıştım. Bazen Mira'yla kardeş miyiz diye çelişkiye giriyorum ondaki akıl bende olsa. Belki o akıl almış belki bende güzellik. Hah! Ne saçma demi. Çünkü biz ikiziz. En sonunda dayanamayıp sordum '' Onlar ne? '' ikiside aynı anda gülmeye başlayınca 'Yanlış bişey mi yaptım? ' diye düşünüyordum. '' Uçak bileti. Antalya'ya' ''

Selam! Yine ben. Saçma bir bölüm olduğunun farkındayım ama ilerde baya güzel senaryolar aklımda merak etmeyin. Kendinize iyi bakın.

-Çağla