Κεφάλαιο -3-

1.2K 82 4
                                    

  Ήμουν έξω από την πόρτα, σκεφτόμουν να χτυπήσω, να μην χτυπήσω. Τελικά χτύπησα. Η πόρτα άνοιξε και κοκάλωσα. Ήταν ο Τζέισον, δεν φορούσε μπλούζα και πρώτη φορά δεν με κοιτούσε με το γνωστό βλέμμα. Το βλέμμα του δολοφόνου. 

  «Ο-ο Ζέιν;» τραυλίζω. Αμέσως το βλέμμα του σκοτείνιασε, κοίταξε αλλού και απάντησε.

  «Πάνω.» είπε με βραχνιασμένη φωνή. Μετά έφυγε από την πόρτα επιτρέποντας μου να μπω. Έτσι και έκανα. 

  «Κ-καλά! Εγώ πάω πάνω.» του είπα χαμογελώντας. Νόμιζα πως προς στιγμήν μου ανταπόδωσε το χαμόγελο μα ήταν ιδέα μου. Όχι, ο Τζέισον ΜακΚαν ποτέ δεν χαμογελάει.

  Βρισκόμουν έξω από το δωμάτιο του Ζέιν. Σκεφτόμουν. Ήταν τόσο δύσκολο να τον αντικρίσω και δεν ήξερα τον λόγο. Ένιωθα τύψεις για έναν ανεξήγητο λόγο που ούτε εγώ γνώριζα. 

  «Μην το σκέφτεσαι, δεν θα σε φάει.» άκουσα μια φωνή να λέει. Γύρισα το κεφάλι μου και αντίκρισα το βλέμμα του Τζέισον. 

  «Δεν φοβάμαι πως θα με φάει απλά..» δεν πρόλαβα να τελειώσω την πρόταση μου και η πόρτα άνοιξε από μόνη της. Εμφανίστηκε η φιγούρα του Ζέιν και αυτός ήταν χωρίς μπλούζα. 

  «Τι θες εσύ εδώ;» Με ρώτησε. Κοίταξε νευριασμένα τον Τζέισον και μετά εμένα. «Τα λέτε τα λέτε;» 

  «Ήρθα να σε δω. Δεν μου απαντούσες στα μηνύματα και πίστευα πως κάτι έχει γίνει..» 

  «Καλά πίστευες.» είπε με έναν ειρωνικό τόνο.

  «Καλά, εγώ φταίω που σκέφτηκα να έρθω.» είπα και πήγα να φύγω. Ο Ζέιν αμέσως με τράβηξε κοντά του, στην αγκαλιά του και με φίλησε. Κοίταξα τον Τζέισον. Τα μάτια του είχαν γεμίσει οργή και χάθηκε στο δευτερόλεπτο. Εγώ αγκάλιασα τον Ζέιν και συνέχισα να τον φιλάω. 

  «Θα με συγχωρέσεις; Ίσως να έκανα λάθος!» του είπα λυπημένη.

  «Ναι! Απλά μου περνούσαν διάφορες σκέψεις από το μυαλό. Συγνώμη.» είπε και αυτός.. «Ξέρεις τι κατάλαβα;» με ρώτησε. Τον κοίταξα περίεργα.

  «Τι κατάλαβες;» ρώτησα ανασηκώνοντας το φρύδι αντιγράφοντας την Ελίζα μα μάταια. Κανείς δεν μπορούσε να το κάνει καλύτερα από αυτήν.

  «Κατάλαβα..» έκανε μια παύση. «...κατάλαβα πως δεν μπορώ μακριά σου Μια.» είπε και ξανά ένωσε τα χείλη μας. Ένιωσα περίεργα, μα τον έσφιξα στην αγκαλιά μου. 

Dilemma Between Siblings.Donde viven las historias. Descúbrelo ahora