Dilemma Between Siblings.

Κεφάλαιο -13-

  Τζέισον.

  Είμαστε στο νοσοκομείο με τον Ζέιν. Η Μια βρίσκεται στο χειρουργείο. Εγώ και ο Ζέιν καθόμασταν στην αίθουσα αναμονής. Ήταν τόσο βασανιστικό να περιμένουμε χωρίς να ξέρουμε τι γίνετε. Είδαμε την νοσοκόμα να βγαίνει από την αίθουσα όπου είχαν την Μια. Την πλησιάσαμε και οι δυο τρέχοντας.

  «Πως είναι η Μια;» ρωτήσαμε και οι δυο με μια φωνή. Η νοσοκόμα μας κοίταξε περίεργα.

  «Είστε συγγενής;» ρώτησε.

  «Είμαι το αγόρι της.» είπαμε και οι δυο. Το πρόσωπο της νοσοκόμας σοβάρεψε.

  «Ίσως πρέπει να αφήσετε την πλάκα και να τηλεφωνήσετε στους γονείς της, δεν ξέρουμε αν θα βγάλει το βράδυ.» Πάγωσα. Δεν ξέρουν αν θα βγάλει το βράδυ; Ε-έννοει ό-ότι.. όχι..

  «Ε-ε-εννοείτε πως μπορεί.. μπορεί.. ν-να.. όχιιι.» φώναξα.. Όχι η Μια μου, δεν θα πάθει τίποτα. Θα την προστατέψω. Θα.. θα όχι… Άρχισα να κλαίω με λυγμούς. Το ίδιο και ο Ζέιν. Δεν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε τι ακούσαμε μόλις. Όχι δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Κάποια πλάκα θα μας κάνουν.

  «Παιδιά ηρεμήστε και καλέστε τους γονείς της. Πρέπει να φανείτε δυνατοί.» μας είπε η νοσοκόμα. Κοίταξα τον Ζέιν γεμάτος οργή.

  «Εσύ φταις για όλα.» του φώναξα. «ΕΣΎ και ΜΌΝΟ ΕΣΎ.» Είχα θολώσει από τα νεύρα μου. Ήθελα να τον πλακώσω στο ξύλο. Αν δεν εμφανιζόταν αυτός θα ήταν όλα μια χαρά τώρα. Και η Μια δεν θα κινδύνευε.

  «Τζέι εγώ..» πήγε να πει μα δεν μπόρεσε και ξέσπασε σε κλάματα. «Θ-θα τηλεφωνήσω στην Ραφαέλα.» είπε και απομακρύνθηκε.

  Είχα κάτσει στις καρέκλες αναμονής. Δεν άντεχα άλλο να περιμένω. Η ζωή μου είναι μέσα και χαροπαλεύει εδώ και ώρες και γι'αυτό ευθύνομαι εγώ. Δεν έπρεπε να την πιέσω ποτέ. Δεν έπρεπε ποτέ να την φιλήσω. Δεν έπρεπε ποτέ να την πάρω από τον αδερφό μου, όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί.

  Ο Ζέιν καθόταν λίγο πιο κάτω. Ξέρει πως δεν θέλω να βλέπω τα μούτρα του αυτήν την στιγμή γιαυτό κρατάει μια απόσταση. Άκουσα φωνές και κλάματα. Γύρισα και είδα μια γυναίκα με μια νεαρή κοπέλα. Την κοίταξα καλύτερα και έμοιαζε πολύ στην Μια. Ίσως να είναι η αδερφή της.

  «Που έχετε το παιδί μου;» φώναζε η γυναίκα. Η νεαρή έτρεξε προς τον Ζέιν.

  «Που την έχουν Ζέιν;» Τα δάκρια στα μάτια της έτρεχαν σαν ποτάμι στα ροζ μάγουλα της.