Dilemma Between Siblings.

Κεφάλαιο -14-

  Κοίταξα έξω από το παράθυρο. Ήταν μια τόσο όμορφη μέρα. Το αεράκι χτύπησε στο πρόσωπο μου και χαμογέλασα. Κοίταξα το ρολόι. Δεν έπρεπε να αργήσω. Ο Ζέιν με περιμένει…

  Κατέβηκα γρήγορα τα σκαλιά και βγήκα από το σπίτι. Άνοιξα το κινητό μου και του τηλεφώνησα.

  «Ζέιν που είσαι;» τον ρώτησα.

  «Στην πλατεία, σε περιμένω.» χαμογέλασα και έκλεισα το τηλέφωνο.

  Έφτασα στην πλατεία και έψαξα ολόγυρα για την φιγούρα του. Όταν τον εντόπησα να κάθεται σε ένα παγκάκι πλησίασα.

  «Γεια..» είπα δειλά και κάθισα στο παγκάκι όπου καθόταν.

  «Γεια σου Μια!» μου αποκρίθηκε.

  «Τι κάνεις;» ρώτησα. Αρχικά δίστασα μα τελικά το έκανα. Θα νόμιζε πως τον κοροιδεύω στα μούτρα.

  «Έχω υπάρξει και καλύτερα.» πέταξε ψυχρά κοιτώντας ευθία μπροστά. Δεν με κοιτούσε στα μάτια, ούτε εγώ μπορούσα να τον αντικρίσω.

  «Ζέιν εγώ..» με διέκοψε.

  «Κοίτα Μια...» γύρισε και με κοίταξε. «Άφησε με να μιλήσω εγώ πρώτα και μετά θα μου πεις τι έχεις να πεις. Εντάξει;» κούνησα καταφατικά το κεφάλι.

  «Θέλω απλά να ξέρεις πως σε αγάπησα με όλο μου το είναι. Ήσουν και είσαι, πολύ ξεχωριστό άτομο στην ζωή μου, αξίζεις πολλά και κανέναν, ποτέ μην αφήσεις να σε πληγώσει.» τον κοίταξα βουρκωμένη. Ήθελα να του μιλήσω και εγώ μα τον άφησα να πει αυτά που έχει να πει. «Με πλήγωσες πολύ Μια. Πάρα πολύ.. Δεν περίμενα ποτέ να σε δω με τον ίδιο μου τον αδερφό, ούτε εκείνον με εσένα. Ποτέ.. Ειδικά εσένα Μια! Σε αγάπησα τόσο και ... και τελικά εσύ με πρόδωσες, με τον αδερφό μου.» αποκρίθηκε πληγωμένα. «Μα δεν φταις εσύ, ο Τζέι φταίει. Ίσως ούτε αυτός γιατί όταν ερωτεύεσαι δεν σε νοιάζει τίποτα και κανείς, έτσι ήταν και με εμένα, όλα ήταν διαφορετικά τότε αλλά με πληγώσατε. Την μέρα που σου έστειλαν την φωτογραφία με την κοπέλα που με είδες εκείνη τη μέρα στο εστιατόριο δεν σήμαινε τίποτα για μένα απλά προσπαθούσα να σε ξεχάσω, είχα πιεί πολύ. Υποψιαζόμουν πως έχεις βρει άλλον αλλά όχι τον αδερφό μου. Ποτέ δεν φαντάστηκα κάτι τέτοιο και ούτε θα το πίστευα αν δεν το είχα δει με τα ίδια μου τα μάτια..» κοίταξε αλλού. Η κάθε του λέξη έκρυβε πίκρα, μια προς μια. Ένιωθα τον πόνο που είχε μέσα του. Ναι, είναι τόσο δυνατό που μπορώ να το νιώσω.

  «Ζέιν, δεν ξέρω πως έγινε όλο αυτό! Δεν το ήθελα. Προσπάθησα να απομακρυνθώ μα μου ήταν αδύνατον. Σε αγάπησα τόσο πολύ και ακόμα σε αγαπώ μα..» έκανα μια παύση «..δεν είμαι πια ερωτευμένη μαζί σου. Είσαι τόσο ξεχωριστός και δεν ήθελα να σε πληγώσω. Ποτέ δεν είχα σκοπό να κάνω κάτι τέτοιο.»