Sanırım böyle bir şey yazmasaydım en sonunda kendimle kavga ediyor olacaktım. Bunun sonu nereye gider bilmiyorum ama eğer konuşamıyorsam yazarak paylaşacaktım.
Uzun bir süredir yalnızım . Arkadaşım diyebileceğim kimsem yok . Sanırım epey oldu . Alışmıştım aslında taa ki kafamın içindeki seslerle başedemediğimi farkedene kadar . Ben her şeyi kendi içimde yaşayan bir kızım üzüntümu sevincimi her şeyimi çünkü şartlar hep böyle gerektirdi. Bazen konuştuğum kişiler oluyor tamam kabul ediyorum ama hayatında önemli bir şey olmuş ve bunu kimseyle paylaşamıyorsun bu kötü bir şey işte. Konuştuğum insanlar sadece normal de selam verip geçtiklerimden . Sonuçta herkesin kendi hayatı var . Ve kimse benimle uğraşmak istemez. Ha sanmayın ki bu kız çok belalı öyle de değil kendi halinde bir kızım. Aslında herkesi güldüren bir yapıya sahibim konuşurum ,şakalar yaparım bulunduğum ortamdaki insanlar bundan memnun kalır . Bu durumun kötü yanıysa konuşulanların yapılan şakaların orda kalması daha ileriye gitmemesi. Anlayacağınız ben ,benim dünyamda başroldeyim , sadece benim . Kendime hapsolmuşum
