Hope

Friendship

Μάνος POV

Μπαίνω μέσα στην αποθήκη έξαλλος και αρχίζω με πετάω μέσα ότι βρίσκω μπροστά μου.

"Εεε! Εε! Μάνο! Τι έπαθες? Τι έγινε?" Ακούω την Ζήνα να μου φωνάζει καθώς με πλησιάζει.

"Τον μαλάκα! Και εκείνη την μικρή! Αν την πιάσω στα χέρια μου θα την πνίξω! Θα της βγάλω το λαρύγγι!" Φωνάζω ενώ συνεχίζω να πετάω πράγματα όμως ο Παύλος με σταματάει.

"Ηρέμησε! Ηρέμησε λίγο Μάνο και πες μας τι έγινε." Λέει ο Μάριος σχετικά ψύχραιμα.

"Είναι ένας μαλάκας και εκείνη μια ηλίθια! Αυτό έγινε!" Φωνάζω ξανά.

"Να σας πω εγώ τι έγινε?" Ρωτάει ο μαλάκας ο Σταύρος και γυρνάω θυμωμένος για να του επιτεθώ όμως η Ζήνα με σταματάει.

"Μάνο ηρέμησε..." Μου λέει και την κοιτάζω θυμωμένος.

"Φύγε από την μέση νεράιδα δεν θέλω να σε χτυπήσω." Της λέω όσο πιο ήρεμα μπορώ.

"Δεν θα σας αφήσω να χτυπήθητε μεταξυ σας." Λέει κοιτάζοντας με με τα πράσινα μελί μάτια της να είναι γεμάτα αγωνία.

"Ναι Μάνο ηρέμησε να μιλήσουμε λιγάκι σαν άνθρωποι." Μου λέει και νευριάζω. Σπρώχνω την Ζήνα από κοντά μου και αμέσως επιτίθομαι στον Σταύρο δίνοντας μια μπουνιά στην φάτσα του και εκείνος θυμωμένος πλέον μου την ανταποδίδει.

Αμέσως αρχίζουμε να πλακωνόμαστε κανονικά και οι άλλοι προσπαθούν να μας χωρίσουν όμως δεν τα καταφέρνουν.

"Είσαι ένας ηλίθιος!" Φωνάζω καθώς τον έχω βάλει κάτω και τον χτυπάω.

"Και εσύ κάπως επιθετικός." Μου λέει ειρωνικά και εκνευρίζομαι ακόμα περισσότερο.

"Μαλάκα! Μπάσταρδε!" Φωνάζω και να τον ξανά χτυπήσω όμως με σταματάνε.

"Ρε μαλάκα ηρέμησε!" Μου φωνάζει ο Παύλος.

"Εξηγήστε μας τι στον πούτσο έχει συμβεί επιτέλους!" Φωνάζει και ο Μάριος.

"Με πρόδωσε για μια ηλίθια! Αυτό έγινε!" Φωνάζω.

"Πρώτων μην ξανά μιλήσεις έτσι για την Ελπίδα γιατί θα γίνει χαμός! Και δεύτερον αν εσύ με το ότι σε εμπόδισα να σκοτώσεις μια ακόμα κοπέλα εννοείς προδοσία πάω πάσο!" Φωνάζει κάθε προσπαθεί να σηκωθεί.

"Έχω ρητή εντολή από τον πατέρα σου να σκοτώσω την κοπέλα που εχθές με είδε να κάνω ότι έκανα αλλιώς θα την πληρώσει η Κατερίνα μου! Έγινε έξαλλος όταν έμαθε ότι την άφησα να ζήσει! Με απειλεί με την μικρή μου αδελφή! Και δεν θα αφήσω κανέναν να μου την στερήσει!" Φωνάζω και με κοιτάζουν λυπημένοι.