"Έλα Ελπίδα κουνήσου!" Ακούω την Χρύσα να λέει και την κοιτάζω αγχωμένη.
"Κορίτσια... Δεν νομίζω πως είναι καλή ιδέα." Παραδέχομαι.
"Ελπίδα έλα... Είπαμε πως θα το κάνουμε και θα το κάνουμε." Προσπαθεί να με πείσει η Πηνελόπη.
"Και εγώ συμφωνώ με την Ελπίδα... Αν... Αν μας πιάσουν?" Ρωτάει διστακτικά η Ελεωνόρα.
"Ελάτε τώρα χαζές... Απλά θα πάμε σε ένα μικρό κλάμπ θα πιούμε ένα ποτάκι... Και θα γυρίσουμε πίσω." Λέει απλά η Πηνελόπη και εγώ με την Ελεονώρα την κοιτάζουμε τρομαγμένες.
"ΘΑ ΠΙΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΛΑΣ?Ρωτάμε ταυτόχρονα.
" Οι κυρίες δεν μας αφήνουν να πίνουμε. Αν το μάθει η κυρία Μπία θα μας μαλώσει." Λέω.
"Και θα έχουμε κάνει δύο παραπτώματα. Θα το έχουμε σκάσει και θα πιούμε." Συνεχίζει η Ελεωνόρα.
"Έλεος μην ανησυχείτε. Εμείς οι δύο το έχουμε σκάσει άλλες τρείς φορές και δεν μας κατάλαβε κανείς και πάντα ερχόμασταν νωρίς έτσι ώστε να κοιμόμαστε και μαζί Ελπίδα." Λέει η Χρύσα αλλά δεν νιώθω πιό άνετα.
"Ναι αλλά αν γίνει έλεγχος?" Ρωτάω διστακτικά.
"Έγινε εχθές έλεγχος σε εμάς. Στο κάτω κάτω είμαστε στην δευτέρα λυκείου. Τα πιο μικρά παιδιά ελέγχουν κάθε μέρα." Λέει η Πηνελόπη.
"Καλά καλά εντάξει εγώ είμαι μέσα αλλά να γυρίσουν πριν τις μια. Αύριο είναι και η πρώτη μας μέρα στο νέο μας σχολείο." Λέει η Ελεονώρα.
"Εγώ... Εγώ δεν ξέρω... Είναι λίγο επικίνδυνα εκεί πέρα. Φοβάμαι λιγάκι." Παραδέχομαι και η Χρύσα με αγκαλιάζει.
"Έλα τώρα ηλιαχτίδα. Θα σε προσέχω. Δεν είναι και τόσο επικίνδυνα. Και αν δεν θες να πιείς δεν υπάρχει πρόβλημα. Πάρε έναν χυμό." Μου λέει και της χαμογελάω.
"Εντάξει. Θα έρθω. Στο κάτω κάτω θα πρέπει να σας επιβλέπω και όλας." Της λέω και γελάνε.
"Άντε πάμε μην αργήσουμε." Λέει η Πηνελόπη και αφού βάλουμε όλες τα μπουφάν μας πηδάμε από το παράθυρο και αφού πηδήξουμε και τα κάγκελα αμέσως αρχίζουμε με τρεχουμε γελώντας.
Πλάκα έχει τελικά το να το κάνεις κάτι τρελό... Να σπας τους κανόνες.
Αρκεί να έχεις τους κατάλληλους συνεργούς στα εγκλήματα σου.
Και εγώ έχω τις καλύτερες.
Τις τρείς κολλητές μου. Οι τρείς αδελφές μου.
ESTÁS LEYENDO
Hope
Novela Juvenil"Δεν υπάρχει ελπίδα για εμένα..." Λέει και τον κοιτάζω με ένα χαμόγελο στοργής. "Για όλους υπάρχει ελπίδα.Και στο λέει αυτό ένα κορίτσι που μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο." Του λέω ενώ στο τέλος αφήνω ένα μικρό γελάκι και κοιτάζει τα χείλη μου. "Γάμα τ...