ეს ისტორია ერთ ღარიბ გოგოზეა, რომელსაც ნუცა ქვია. ის მოგვითხრობს თავის სკოლის, მეგობრების და ოჯახის შესახებ. მაგრამ ამ დროს ერთ-ერთი თამაში „სკოლის ფურცელი" არის პოპულარული, რომელიც ბავშვებს სასიკვდილო დავალებებს აძლევს.
2 თავს გავანახლებ თუ აიყვანთ...
შემდეგი დილა გათენდა. საპირფარეშოში შევედი. აბაზანის ონკანი მოვუშვი და მაკრატელი ავიღე. ჯერ ხომ არ მქონდა მეორე დავალება შესრულებული. დედას და მზიას ეძინათ. მაკრატელი ავიღე და მოვემზადე, მაგრამ ვერ გავბედე. ბევრი ვიფიქრე და „სფ" წითელი კალამით დავიწერე, ფოტო გადავუღე და გავაგზავნე. მთელი დღე სახლში ვიყავი. ღამე ისევ ფანჯრიდან გადავიხედე და გიო და ვიღაც კაცი დავინახე. უცებ ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი. ჩუმათ ვუყურებდი სადარბაზოდან. ორივე დაიშალა და გიო ჩემსკენ წამოვიდა. მე ჩუმად გამოვედი და უცხო კაცს გავყევი. მას ქუდი ეხურა და ბრგვალი ბაღისკენ მიდიოდა. მან ქუდი მოიხადა. დავინახე! ის დავინახე! მარიამი!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
მეგონა დამინახავდა, მაგრამ ვერ შემამჩნია. რათქმაუნდა ამ ყველაფერს ვიწერდი. სახლში ავედი და ფიქრი დავიწყე. დედაჩემს ყველაფერი მოვიყევი. არ სჯეროდა. მან მოლიცია გამოიძახა. მათაც ყველაფერი ვუთხარი. მაკუნამ რომ გაიგო ეს ამბავი შოკში ჩავარდა. მეჩხუბებოდა რატომ არ მითხარიო. გიოზეც ვუთხარი პოლიციას. ისიც დაკითხეს და ხელზე ამოკაწრული „სფ" შეამჩნიეს. მარიამმა იმწამსვე უთხრა პოლიციას ყველაფერი. არ მჯეროდა როცა გავიგე ვინ იყო თვით „სკოლის ფურცელი". ის ხომ გიოს მამა იყო. ყველას ეგონა რომ გიოს მშობლები დიდი ხანია მკვდრები იყვნენ, მაგრამ თურმე მამა გადარჩენილა და გაქცეულა თბილისიდან. ყველგან ჩემი ფოტოები ეკრა, წარწერით "ეს არის ის ბავშვი ვინც „სფ" დაამარცხა". მაკუნა სულ ჩემთან იყო იმ დღეიდან. ყველაფერს მეკითხებოდა. მეც ვპასუხობდი. ერთი რამ ვიცოდი. მეგობრობა ყველაზე მნიშვნელოვანი იყო.
