Dream Has Come True | JustinBieber

Heartbreaker

SELAM KUZULAR....

BÖLÜM GECİKTİ.ÇÜNKÜ TEYZEMİN DÜĞÜNÜ VARDI VE EVDE DEĞİLDİM.

BU ZAMANA KADAR YENİ YAYINLADIĞIM HİÇBİR BÖLÜM +20 VOTE ALMADI.BİR İLK YAPIP BU BÖLÜMÜ 20 VOTE YAPSANIZ NASIL MUTLU OLURUM......

MEDİAYA MUTLAKA BAKIN.

FAZLA EKŞINLI BİR BÖLÜM OLDU.UMARIM BEĞENİRSİZ.LÜTFEN YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN.

Kalbimin aşkla olan savaşı hala devam ederken kendimi huzursuz hissediyordum.Bu olmamalıydı.Uzun ve sorunlu bir ilişkiden yeni sıyrılmıştım ve bu güçlü his kalbime zarar veriyordu.Sadece rahat olmak istiyordum.Hiç kimseyi düşünmeden,sadece kendim için yaşamak.Ama çok iyi biliyordum ki bu hiçbir zaman gerçekleşmemişti.Kendimi bildim bileli hiçbir zaman kendimi düşünerek yaşamamıştım.

Justin'e aşıktım.

Günlerdir yoğun hislerimden,kafamda dönüp duran milyonlarca sorudan kaçıyordum fakat bugün kaçamamıştım.Justin bana aşk denen o kavramı tarif etmeden öncede aşkın ne olduğunu biliyordum fakat bunu kabullenemiyordum.Bu olmamalıydı.Kalan son temiz sayfamıda boka batırmamalıydım.

O benim dünyama yabancıydı.Ben hergün sekiz saat çalışan,ardından eve gelip kalan zamanını dinlenerek harcayan birisiydim.Fazla arkadaşım yoktu.Gezmeyi sevmezdim ve yaşadığım süre boyunca en çok korktuğum şey insanların nefretini kazanmaktı.

O ise yaptığı iş dolayısıyla her saniyesini çalışarak geçiren,ülke ülke dolaşıp konser veren,en ufak hareketiyle bile dünyayı sallayan Justin Bieber'dı.Gezmeyi,eğlenceyi severdi ve sadece yanında durduğu kız bile binlerce kişinin nefretini kazanırdı.

Onunla olmak ise tüm benliğimi kaybedip yeni birine dönüşmek demekti.Onun duygularından emin bile değildim.Evet,bana kalp ve çiçek dolu bir sürü romantik cümle sarfetmişti ama bu onun beni sevdiği anlamına gelmiyordu.Hoşlanıyor olabilirdi ama benim ihtiyacım olan şey aşktı.

Artık huzurlu bir ilişki istiyordum.Beraber yemek yapabileceğim,istediğimde elinden tutup dışarı çıkabileceğim,geceleri huzurla uyuyup,hayaller kurabileceğim bir ilişki istiyordum.Justin bana aşık bile olsa ne ben onun isteklerini,ne de o benim isteklerimi karşılayabilirdi.İkimizde farklıydık.Çok farklı.

Ona çoktan abayı yakmışken tüm bu gerçeklerin beton etkisiyle yüzüme çarpması beni mahvediyordu.Boğuluyormuş gibi hissediyordum ve bu bana acı veriyordu.Ne olacaktı şimdi? Aramızdaki mesafe hergün biraz daha azalırken ben ona nasıl karşı koyabilecektim ? Görüşmelerimiz azaldığında ve o tekrar kadınlarla takılmaya başladığında ben ne yapacaktım? 

"Yine üzüleceksin."

"Salaksın."

"Bir ona bak,bir kendine."

"Milyonlarca insan senden nefret edecek.Nasıl başa çıkacaksın?"

"Senin yüzünden ağlayacaklar.SENİN YÜZÜNDEN."

Sesleri susturmaya çalışıyordum ama olmuyordu.Gözlerimi açamıyordum.Cevap veremiyordum ve nerede olduğumu bile bilmiyordum.Gördüğüm tek şey karanlık,duyduğum tek şey nefret dolu sözlerdi.

"Bebeğim." Kim olduğunu bilmediğim biri beni sarstığında gözlerimi açıp,aniden yattığım yerde doğruldum.

"İyi misin?" Gözlerimi kapayıp derin bir nefes aldım ve biraz olsun kabusun etkisinden çıkıp kendime gelmeye çalıştım.

"Çok terlemişsin." Tekrar duyduğum kadife sesle aniden sağıma dönüp sesin sahibine baktım.

"Sen ne zaman geldin?" Komidinin üzerindeki sürahiden bir bardak su doldurup,bana içirmeye başladı.Dokunuşları aniden gevşememi sağlamış,kendime gelmiştim.