O ses değil miydi ?
Arş-ı alaya yükselen
Bunca sesler arasında,
En acı olanı.
Toprağın sesiydi,
Göğe yükselen.
Yalvarıyordu toprak
Lütfen alma beni benden.
Gidiş,
Öyle
Sıradan bir gidiş
Değil ha
Hayata ait ne varsa götürdü
Kendiylen.
Önce yağmurdan aldı bir parça,
Sonra rüzgar olup uçtu.
Düşerken toprağa,
İnledi ince ruhu toprağın.
Ekledi ruhunu bir çiçeğin ruhuna,
Çiçek güzelleşti,
Onu bedenine kabul ederken.Zeynel ÇAKAR
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiir Kitabım
Poezja"Ben, bilmem öyle dolambaçlı sevmeyi, Seversem düz severim." Zeynel Çakar