I feel a kiss in my forhead, then someone whispered in my ears.
"I will wait for you in 1999, Hana"
Bigla akong nagising at napaupo ng maayos sa kinauupuan ko. Nakatulog na pala ako kakaaral para sa final exams namin. But what was that? Lumingon lingon ako sa kaliwa at kanan ko pero wala namang tao so it must be a dream. Tumayo na ako nang biglang may nahulog na brown na jacket sa sahig.
Pinulot ko iyon at inalala kung meron ba akong ganitong jacket. As far as i know, wala tska wala din naman akong hinihiram na jacket sa mga kaibigan or kakilala ko and I dont remember mom and dad having this kind of jacket though. So where this came from and who owns this?
Inisip ko ng inisip pero in the end wala akong maisip tska baka makalimutan ko pa yung mga pinag aralan ko delikado na finals pa naman. Binalewala ko na lang at sinabit na lang iyon sa sandalan ng upuan ko, I must say thank you to the person who put this to me kahit na hindi ko siya kilala.
Niligpit ko na ang mga libro ko dahil its already 12 midnight, eight o' clock pa naman ang pasok ko so i think i can sleep pa. Habang inaayos ang mga librong nakakalat sa lamesa ko ay biglang may nahulog na isang libro. Pagkapulot ko ay medyo naguluhan ako, dahil ang disenyo ng libro ay parang luma na at sa sobrang luma na kulay brown ang kulay at lukot lukot na ang gilid ng cover.
I dont remember having this kind of a book. Saan to nanggaling? Hindi ko na lang ulit pinansin at niligpit na lang kasama ang iba pang mga libro ko.
-----kinabukasan-----
Habang papasok ng eskwelahan ay todo aral ako dahil excited na ako sa bakasyon. This is my last week of being a senior student at college na ako sa susunod na taon. "Hana!" Napatigil agad ako at napatingin sa tumawag sa akin, "oh problema mo nanaman Hayami?" Tanong ko at tumingin ulit sa reviewer ko tska naglakad ulit.
"Tulungan mo naman ako sa math ohh" napatigil ulit ako dahil bigla niyang hinawakan ang magkabilang balikat ko. "Hindi ka nanaman nag aral sa math?" Taas kilay kong tanong sa kanya at napapikit na lang ako dahil tumawa lang siya na ibig sabihin ay hindi nanaman siya nakapag aral. "Hayami Sakura naman nakaabot ka mg Grade 12 ng ganyan? Hayami, alahanin mo hindi naman STEM ang kinuha mo. Tech-Voc ang kinuha mo. Tech-Voc. Math is easy."
"Pero wala talaga akong maintindihan" sabi niya with her 'sad paawa face' "how could you understamd the lessons kung lagi kang tulog? Minsan nagtataka ako kung paano ka nakaabot ng grade 12 eh." Napasapo na lang ako sa noo ko dahil sa kanya, "sige na kasiii turuan mo na akoo" This is bad. Naka pout na siya and it's kind of annoying.
"Ano pa ba magagawa ko? Syempre wala na akong magagawa kesa naman pagtiisan ko yung mukha mo." Sabi ko at naglakad ulit habang nakatingin sa reviewer. "Anata wa itsumo warui koto o itte! Ma iiya. (You are always saying bad things to me. Well, whatever.)" Sabi niya at naintindihan ko iyon dahil half Japanese ako. Sumunod siya sa akin hanggang sa makarating kami sa room and as usual lahat ay may kanya kanyang group study.
Tinuruan ko na agad si Hayami dahil malapit na magsimula ang test buti na lang may 15 minute review bago mag test at kahit papaano ay natuto naman 'ata' itong si Hayami.
Pagkatapos ng test na ang nag handle ay ang terror naming teacher na si Ms. Cadamar ay agad na lumapit sa akin si Hayami at mukhang stress na stress pero makikita mo sa mukha niya na natutuwa siya dahil nakangiti siya and sa tingin ko kaya dahil ganyan yan ay malamang ay wala siyang naiwan na linya na blanko then 'if that's the case' then good for her.
"Ano kamusta?" Tanong ko sa kanya. "Ayon okay naman, wala naman akong naiwang blanko and I'm sure about my answers though but i think this is my worst day of my life. It's already finals and to all the tests I take Math pa ang walang pangalan!" Kwento niya na parang iiyak na, ano ba naman tong babae na to. Natapos nga yung exam ng sure sa sagot niya wala naman palang pangalan. Iba talaga to kahit kailan grabe.
"Then why dont you go to Mr. Quilan to inform him? I think he will understand because Ms. Cadamar is a real terror teacher." Sabi ko trying to calm and comfort her kahit hindi ko kaya at least i tried as her friend.
So ayun nga, we informed Mr. Quilan and it's nice na naintindihan niya ang sitwasyon. Few days past and our tests is now over. Being a Grade 12 student is now over. Sobrang saya ko dahil dumating ang pinaka inaantay kong BAKASYON.
Umuwi kaagad ako sa bahay para magpahinga at dumiretso kaagad ako sa kwarto at nilundag ang sarili sa malambot na kama. Napatingin ako sa jacket na nakasabit parin sa sandalan ng upuan ko, i always wonder kung saan ito galing or kung sino may ari nito pero wala akong maisip kaya binabalewala ko na lang iyon.
The book. Yeah, yung libro nga pala na nakita ko rin nung araw na nakita ko yung jacket. The book is still there in my bookshelf. Now the tests is now over, siguro titignan ko na ang loob ng libro na iyon.
Tumayo ako at kinuha ang librong luma mula sa bookshelf ko. Pagbuklat ko halos masuka ako nang makakita ako at makaamoy ako ng dugo ng dahilan ng pagkahulog ng libro. What the hell is this?
Pinilit kong tiisin ang amoy na iyon at binuklat sa susunod na pahina. May nakasulat doon in Japanese, nakasulat dito:
"この本を手に入れた人は誰でも1999年に帰るでしょう"
("Kono-pon o teniireta hito wa dare demo 1999-nen ni modorudeshou.")
("Whoever got this book will return in year 1999.")
"
Nani? (What?)"
Binuklat ko pa ang susunod ng pahina at biglang may lumiwanag dahilan para mapapikit ako sa sobrang liwanag. Pagdilat ko ay hindi ako makapaniwala kung nasaan ako.
Hindi ito Pilipinas and I know this place. This is Osaka, Japan kung saan ako nakatira and paano ako napunta dito? and i think hindi rin ito taong 2019 dahil may mga poster ako na nakikita na hindi ko pa nakikita sa tuwing umuuwi kami ng Japan and posters look old for 2019!
Lahat ng tao ay nakatingin sa akin dahil sa suot kong uniform ko sa school ko sa Pasig. Napatingin ako sa paligid ko at nakita ko sa lupa ang librong nakita ko sa sa bahay. Binuklat ko ang libro nagulat ako sa nakasulat. Intinding intindi ko ito dahil naka english ito.
"You are in year 1999."
