LUCIAN
That is the first word that comes up to my mind and suddenly flashback happens. Lucian touching me appropriately and tried to harm me. And I start trembling.. my anxiety attack..
Ohh my god... No!!!
"DON'T TOUCH ME PLEASE NO!! PLEASE... DON'T TOUCH ME!!" sigaw ko habang nagpupumiglas sa hawak ni lucian. The monster is here and his touching me again!!!
"Macky--"
"NO! PLEASE MAAWA KA.. WAG MOKONG HAWAKAN PLEASE.... NO!!.." pagmamakaawa ko sa kanya habang umiiyak. Nagpupumiglas ako sa kanya dahil niyakap niya ako. Those touch and those hands that trying to harm me. Nagpupumiglas ako at tinulak tulak siya.
"Macky---"
" No please pakawalan mona ako maawa ka.. please don't harm me.. please..." I cried and beg him na palayain ako.
"Hey.. hey.. stop.. it's me DEAN" malumanay niyang sabi and when I hear dean's name, Iminulat ko ang mga mata ko. Oh my god.. Im safe!!
"Dean.." sabay yakap sa kanya at umiyak ng umiyak.
"Shhhh... stop crying.... please.. stop crying...Im sorry.. please.." alo niya saakin sabay niyakap niya ako ng mahigpit at hinalikan sa noo.
"Dean.. he's-- he--re.. wa--g mo--kong ibigay --sa ka--nya please--" pagmamakaawa ko kay dean habang umiiyak parin.
"No.. Im sorry.. please.. Im sorry.. stop crying now..I won't leave you..youl be safe." pag-aalo niya saakin sabay hamplos sa likod ko.
Umiiyak parin ako habang mahigpit na nakayakap sa kanya. Nakasubsub ang mukha ko sa may leeg niya at nakaupo ako sa may lap niya. Nanginginig parin ako. Aaaminin ko na na phobia ako sa nangyari fifteen years ago.
Matapos nong makidnap ako naging mailap ako sa mga tao. Ayaw kong may humahawak saakin kasi kapag may humahawak saakin palagi kung naiisip na si lucian ang humahawak saakin. So I set a rule to my self that no one should touch me or even get close to me but when leyla told me na kaylangan ko daw sanayin ang sarili ko na may taong humahawak saakin o may taong lumalapit saakin because Im a busniness woman. So train myself to not to be affected to anyones presence and even I undergo theraphy in order for me to completely heal my anxiety.
After morethan ten session, my anxiety stop and I feel already slightly comfortable to other people but why? bakit ngayon bumalik naman ang anxiety ko. Naramdaman kung hinalikan ni dean ang nuo ko. I wipe my tears at tumingin ako sa kanya.
"Dean.." pansin ko sa kanya kasi parang ang lalim rin ng iniisip niya. Nababasa ko rin sa mukha niya ang iba't ibang emosyon, guilt, angry, pain, and love?
Lumingon siya saakin "Are you okay now?" malumanay na tanong ni dean saakin.
"Im okay now dean.. thank you and Im sorry, nakita mo ako sa ganitong sitwasyon" sabay iwas sakanya nang tingin at tumayo na ako sa pagkakaupo sa lap niya at inaayos ang night gown ko.
Tumayo narin siya at ngayon kulang napagtanto na nakatuwalya lang siya. Kung hindi lang siguro sa nangyari baka namula na ang buong katawan ko.
"It's okay.. Im sorry too.." sabi niya na may bahid na lungkot ang boses niya.
"Okay.. salamat uli.. cge umakyat kana sa taas" sabi ko sa kanya sabay iwas parin ng tingin. Im ashame to my self.
Narinig kung bumuntong hininga siya " Let's go.. alam kung pagod ka.. let me guide you to your room.. come" paanyaya niya saakin.
