"LOVE" pukaw ni dean saakin. Nakatulala kasi ako sa kanya.
Napakurap kurap ako. "Yes Im okay. Dont worry. By the way, why are you here?"
"I thought, something bad happen to you" nag aalala niyang turan saakin.
Napakunot noo ako "Why would it be? Wala namang masamang nangyari saakin and you look afraid by the way."
Napabuntong hininga siya. "Sorry, Im just over thinking"
Pagkatapos ay niyakap na naman niya ako.
"Im okay dean, don't worry" I smiled at him.
Ngumiti rin siya at bigla nalang niya akong hinalikan.
Nabigla ako sa ginawa niya but then I just savor the kiss we shared. After a minute pareho kaming hinihingal.
"I love you so much macky. Please baby don't ever leave me. It will be the death on me. No matter what happen, just please trust me baby okay? I love you so much I can't leave without you"
Ngumiti lang ako sa kanya. Para kasing may agam agam ako sa kanya na para bang may pumipigil saakin na sagutin siya.
Kaylangan ko talaga ng mga sagot sa mga katanungan ko about dean. I must have to find it.
Tumitig ako sa mga mata niya parang pamilyar saakin yung mga mata niya. Parang may kahawig.
Napatanga ako, I know this eye's, its lucian's eye's! God! Imposible naman to. Pero kulay itim ang mga mata ni dean kay lucian ay golden eye.
Kaylangan ko na talagang malaman ang katauhan ni dean. I have already a feelings that dean is
LUCIAN!
Napakurap naman ako nang bigla na naman niya akong hinalikan.
"What was that?"
He smirk. "Nakatulala ka na naman saakin ehh. I am that handsome love?"
"Baliw" sabay tumawa kaming dalawa. Im sorry dean but i have to do this. Just for my own sake.
Kung ikaw nga si lucian. Hindi ko alam kung ano man ang mararam daman ko. I just dont know!
" It's lunch love. Let's eat?"
"Okay love. Gutom narin ako"
Sabay kaming dalawa umalis sa opisina ko.
Nang makababa na kami sa building ko. Umalis agad kami at nagpunta sa paborito naming restaurant.
"Good afternoon Miss Scarlet"
Tumango lang ako sa Matre'D at nagpunta na kami sa aming reserve table.
" Love are you okay?"
Napalingon ako kay din. Bakas sa mukha niya ang pagaalala.
"Yes. Im okay, why?"
"Ang lalim kasi ng iniisip mo. You look bothered"
Ngumiti lang ako sa kanya. I have to do this dean. I have to know kung sino kaba talaga. Hanggat hindi ko nalalaman ang pagkatao mo, hindi ko maiaalis sa puso ko ang pangamba at hinala tungkol sayo.
" You're just imagining things dean. Dont worry Im really okay. Hmm" sabi ko sa kanya habang hinhimas ang kanyang mukha.
He hold my hand and kiss my palm.
" If anything bothers you, please talk to me love okay?"
"Noted babe. Cge na order na tayo"
Nag order na kaming dalawa. And as usual yung paborito niya ang inorde ko para sa kanya.
