Ciddiyim artık Jun için aşırı endişeliyim. Yoğum bakımdan yarın ve ya öbür gün çıkacakmış. Ama ya çıkamazsa diye endişeliyim.Tekrar göremezsem diye içim içimi yiyor. Yinede uyandığında yüzüne büyük bir gülümsemeyle gülüceğim. Çünkü hakediyor.
2gün sonra
Jun uyandı ve şu anda mutlu ve bana sürekli ''seni seviyorum'' diyor. Bu da beni mutlu ediyor. Jun hastaneden çıkınca. Ona kocaman sarıldım ve:
The8: Saçlarımı karıştırdığın ve beni koruduğun için sağol.
Jun sadece gülümsedi. Ve akşam olunca kendimi yatağa attım. Çok yorgundum. Onu asla bırakmayacaktım. Sabah uyanınca nutella alıp Jun'un evine gittim. Kapıya tıkladım açılmadı. Anahtar bende kalmıştı Jun hastanedeyken. Anahtarla kapıyı açtım. Kapıyı coşkuyla açıp ''JUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUNİE'' diye bağırdım ama fark ettim ki oda boş. Etrafa baktım masada notlar ve buruşturulmuş kağıtlar vardı.
Notlardan birini aldım ve okudum:
Bu kaçıncı yazışım bilmiyorum fakat klişe oldu sanırım aramızdaki hikaye zor zamanların birinde tanıştık ve bir süre sonra hastaneye kaldırıldım ve şimdide nedenini söyleyemiceğim bir sebeple gidiyorum üzgünüm. Haber vermeden gitmem gerekti ailem haber vermedn gitmemi söyledi fakat ben sana haber vermek istedim ve mektup yazmaya karar verdim. Çünkü telefonum param parça oldu tıpkı şu anda olduğun durum gibi. Üzgünüm sana bu hissi yaşattığım için. Belki bir ihtimal gelirsin saat 8.15'te uçak kalkıcak eğer yetişebilirsen gel olur mu?
Saçını karıştıramadığım için üzgünüm ama merak etme seni er yada geç bulucağım tamam mı? Elli yaşıma bassamda bulucağım seni merak etme.
Mektup ıslaktı. Saate baktım ve saat 10.00'dı. Çoktan kaçırmıştım. Göz yaşlarına boğuldum bana bu hayatta değer veren insan 6 ay boyunca hayatımdaydı yarım yılcık. Eminim ki zorunda kalmasa beni bırakmadı. Onun için bir kerede olsa beni görmesini isterdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölüm Kanatları-JunHao
FanfictionHer şey, aslında bir meleğin oyunu olabilir. Ya da sadece bir yalandan ibaretttir.
