2.Bölüm

166 23 0
                                    

- Ah pardon ya  isterseniz  yemeğe götüreyim sizi. Lan  bana bak çocuk

- Bakmıyor muyum sana zaten ?

-  Ailem iyileşsin ederiz teşekkürümüzü .
HE.. BİDE   sence yalan mı atıyormuşum ?

- Afedersiniz ben yalan attığınızı sandım özür dilerim .

Birden doktor ve hemşire  içeriye girdi .

Korkmaya başlamıştım . Ne oluyordu orda
- Neler oluyor orda? 
girmek istiyorum içeri bir şey yapın oraya girmek
istiyorum .Belimden tutuyordu .O kadar çok acıtmamak için uğraşıyordu ki  dokunuşlarından hissettim .

Hayırdır kızım burda  işin yok mu senin ailen hani ?

Onun elini belimden çekip . Duvara yaslandım .İçimden :

Anne bırakma beni baba sen de bırakma nolursunuz siz olmadan yaşayamam .

Ağlıyordum ve hiç de utanmıyordum . Onlarsız ben  hiçtim . Onları seviyordum ve kim ailesinden ayrılmak ister ki ?

Arabasına çarptığım çocuk bana sarılmak istiyordu ana bir yandan korkuyordu . Bu halini hissediyordum. Ben de bu anı fırsat bilip  çocuğa sarıldım .

- Annem ve babam beni bırakmıcak dimi?

- Bırakmıcak  onlar senin gibi inatçılarsa bırakmazlar seni .

Bana inatçı mı demişti o neyse şuan sırası değil daha sonra bunun hesabını ona soracaktım .  
Doktorlar dışarı çıktığında . Direkt doktorun ayağına kapandım .

- Doktor Amca nolur bir şey de yaşıyacaklar mı durumları nasıl  ?

- Anneniz ve babanız kaza sonucunda büyük bir darbe almış başına şuan bir şey demek için çok erken . Sadece beklemeniz gerekecek

- Beklemek kolay mı sanıyorsun Doktor Amca ?

- Zaman kızım sadece biraz zaman .
Onlara bakarak içimden

" İnanıyorum bırakmazsınız siz  beni " 
Gülcenur sizi bekliyor .  Geleceksiniz diye umut ediyor nolur güvenini kırmayın . 

Aradan kaç saat geçti bilmiyorum ama uyuz (Rüzgar)  ve Arabasına çarptığım kişi  benimle birlikte bekliyorlardı . Aradan kaç saat geçti bilmiyorum ama  bildiğim tek şey her geçen saniye benim için adeta ölüm gibiydi .

Tesadüf AşkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin