KuZey 💎

4• 'Kuzgun Hayali'

Bölüme ilham veren şarkı: Şebnem Ferah - Sil Baştan🌿

Multimedia: Ezgi Alimler🌼

Merhabalar! Biz geldik yine🧡

Keyifli Okumalar 🖤

💎

Bazı anlar vardır, asla akla gelmeyen yada asla hesaplanmayan. Şu an tam da o anı yaşıyordum. Karşımda Kuzgun öylece şaşırmış bir halde bize bakıyordu; kızına ve sevdiği kadına yada eskiden sevdiği kadına. Aylinle birbirimize sımsıkı sarılmış duruyorduk. Küçük meleğim çok korkmuştu ki bende öyle. Ona bir şey olma ihtimali korkunçtu. Kuzgun'la derin bakışmamızı arkadan gelen hemşire bozdu.

"Hanımefendi, küçük hanımın kontrollerini yapmamız gerekiyor."

Aylin daha çok sarılarak konuştu.

"Immm anne gitmek istemiyorum bırakma beni."

Kuzgun'un gözlerinden gözlerimi çekip kafamı Aylin'e çevirdim.

"Anneciğim sen şimdi hemşire ablayla git ve senin sağlık durumuna baksınlar tamam mı? Bende geleceğim hemen."

"Annee, hayır lütfen gitmeyeyim."

Hemşire araya girerek konuştu.

"Tatlı kız senin sağlıklı olman hepimiz için en doğrusu olur. Hem sadece ufak bir kontrol." diyerek elini uzattı Aylin'e. Aylin önce bana baktı ve gitmeye karar vererek elini tuttu hemşirenin.

"Hemen geliyorum anneciğim."

Aylin ve hemşire uzaklaşırken usulca doğruldum. Kuzgun öylece bakıyordu. O kadar şaşkındı ki muhtemelen şu an ne demesi gerektiğini bilmiyordu. Ki bende öyleydim. Birkaç dakika daha öylece baktık birbirimize, Kuzgun şaşkınlığını atabildiğinde boğazını temizleyerek konuştu.

"İ-iy misin? Yani şey iyi misiniz?"

Kafamı sallayarak cevapladım.

"İyiyim, iyiyiz şey sen burda neden?"

Cümle bile kuramamış ortaya karışık konuşuvermiştim. O beni duymazdan gelerek sordu.

"Kız kızın mı var?"

Karşılaştığımızdan beri ilk kez bu kadar savunmasızdı. Şu an mahvolduğunu görebiliyordum. "Bak, senin kızın Aylin." diyemezdim, kahretsin ki şu an olmazdı. Tam ağzımı aralayıp bir şeyler diyecektim ki arkadan ismim çağrıldı büyükçe. Gelen kişi Kadir'di.

"ZEYNEPPP, AYLİNNN!"

Ses ile birlikte her ikimizin bakışları da o yöne çevrilmişti. Kadir çoktan Aylin'in yanına varmış, iyi olup olmadığını kontrol ediyordu. O sırada Kuzgun konuştu.

"Kızının yanına git istersen. Çok geçmiş olsun, şey ben gideyim." diyerek bir anda uzaklaştı yanımdan.
Hiçbir şey dememe izin vermemişti, karanlığın içinde kaybolup gitmişti. Şu an kızımın yanında olmalıydım ya da kızımızın. Hemen bir koşu Aylin'in yanına gittim. O sırada beni Kadir karşıladı.
Elleriyle yüzüme avuçlayıp sorgular gözler ile konuştu.

"Zeynep iyi misin? Bir şeyin yok değil mi? Nasıl oldu ne oldu ya ben nasıl bırakırım seni bu halde bu evde? Çok özür dilerim sizi seni bu halde bıraktığım için çok özür dilerim."

Kadir oldukça telaşlı gözüküyordu. Sakin bir şekilde konuşmaya başladım.

"İyiyiz Kadir ben de iyiyim Aylin'de iyi ama bir an önce buradan gidelim gerçekten çok yorgunum çok yorgunuz."