KuZey 💎

2• 'Tanımsız His ~ Aşk'

Bölüme ilham veren şarkı: John Legend - All of me 🌿

Multimedia: Zeynep'i gören Kuzgun..

Merhabalar efendim! Geldik ikinci bölümümüze. Güzel yorumlarınızı eksik etmeyin..🧡
Şarkıyı dinleyerek okumak şiddetle tavsiye edilir🖤

Keyifli Okumalar!

💎

Aşk..

Tek hece üç harf. Kimine göre eşsiz, bulunmaz; kimine göre aptal, gereksiz bir duygu. Aslında tam olarak kimse tanımlayamadı aşkı. Çünkü her yüreğe düşen aşk birbirinden farklıydı.

Kuzgun'a göre aşk; Zeynep'ti. İki hece altı harf ve hissedebildiği bütün duygularıydı Zeynep. Kendini bildi bileli Zeynep vardı yanında. Önce komşu kızı sonra oyun arkadaşı, sıra arkadaşı daha sonra bağlandığı, kıskandığı, onun için kavgalar ettiği bir sevgilisi olmuştu. En sonunda da tüm dünyası olmuştu Zeynep; güneşiydi, ayıydı, yıldızıydı.
Şimdi ise içindeki kocaman bir boşluktu; nasıl dolduracağını bilmediği..

5 yıl olmuştu Zeynep gideli daha doğrusu onu terkedeli. Bir mektup kağıdıyla terk etmişti onu. Koskoca 20 yılı bir kağıt parçası ile bitirmişti. 'Yeni hayatımda sana yer göremiyorum' demişti. Onun Zeynep'i asla böyle bir şey yapacak biri değildi. İlk zamanlar her yerde onu aramıştı çünkü bir an olsun bile inanmak istememişti gittiğine daha doğrusu böyle alçakça çekip gittiğine. Fakat hiçbir yerde bulamamıştı. Bu yaşına kadar her şeyin acısını Zeynep ile yaşamışken, onunla atlatmışken; Zeynep'in acısını nasıl aşacağını asla bilmiyordu Kuzgun. Çaresizdi, savunmasızdı ve işte şimdi kimsesizdi..

İlk yıllar Kuzgun için tam bir felaketti. Sürekli kavgalar, karakollar, aç kalmaları. Hayatı tamamen yok olmuş gibiydi. Gelecekten hiçbir beklentisi yoktu çünkü Zeynep yoktu.
Zeynep'in gidişinin 3. senesinde hayatının en en kötü anlarıydı sanki. Beladan asla uzak durmuyor, sürekli kendine zarar verecek şeyler yapıyordu. O güne kadar... Hayatını değiştirmek için tesadüfen hayatına giren o adama kadar..

Zafer Türkmen. Bir gün tesadüfen hayatını kurtardığı bu adam ona hem bir hayat hem de yeniden güç vermişti.

Ve işte iki yıl önce iş eğitimi için gittiği  İngiltere'den yeni dönmüştü. Ve babasıyla hasret gidereceği yerde bir başka hasretiyle karşılaşmayı hiç beklemiyordu.

💎

Sadece babama selam vermeye geleceğimi düşünüp, mezar başında oturan seni görmem de kaderin bir oyunu mu bize Zeynep? Buradasın, nihayet artık sadece 30 metre uzağımdasın. Derin bir nefes aldım, oradaydı işte. Ne hayal görüyordum ne de rüya. Zeynep oradaydı. Ama benim Zeynep'im olarak değil. Zaman yüzleşme vaktiydi ve ateşi alevlendirmekten hiç çekinmeyecektim.

Yavaşça yaklaşmaya başladım hala farketmemişti. Ah benim güzel sevgilim neden yaptın ki bunu bize? Hadi yaptın tam hayatımı yoluma koymuşken niye beni dağıtmaya geldin ki yeniden?  Bana bir daha hiç gelmeyeceksen niye karşıma çıktın ki bir daha? "Hayır Kuzgun" diyerek uyardım kendimi. "O eski Zeynep değil, o seni terkedip giden Zeynep!"
Beni farkedene kadar ses çıkarmayı düşünmüyordum..

Hâlbuki.

"Zeynep"

💎

"Geldin, hoşgeldin sevgilim.."

Hala arkamı dönüp yüzüne bakamamıştım. Yüzünü görsem ya koşup sarılacaktım ya da oturup ağlayacaktım. Ama bir an önce bir şey yapmam gerekiyordu.
Ah sevgilim, varlığını somut olarak  hissetmeyi o kadar özlemişim ki..
Usulca, bir karınca kadar minik hareketler ederek doğruldum yerimden. Ve kafamı çevirdiğim an işte tam da o an öleceğimi sandım. Karşımdaydı! Kapkara gözleri başka bakıyordu bana olsun ama yine de bakıyordu.. Çelimsizce cevap verdim.