Yeni Öğretmen /BxB/(Bitti)

/- 12 -/

Bu bölümde biraz fazla yorum bekliyorum.

Ayrıca medya çok güzel ya. ❤❤❤

Ve şunu da söyleyeyim ilhan için seçtiğim karakter gerçekte medya da ki fotoğrafa yaptığım yorumumu beğendi ve yanıt verdi. Çok mutluyum.
************

Çetin

İlhanla kerem gidince ben de Sena 'ya ilhan ile aramızda geçen her şeyi anlatmıştım. Sena ilk hiçbir şey dememişti. Biraz düşünmüştü ve bana duygularımdan emin olup olmadığımı sordu.

Ben de Sena 'ya net bir şekilde itiraf etmiştim. Ama gerçekten İlhan benim için bir garipti. Çünkü şuana kadar olan bütün sevgililerimden garipti benim ona beslediğim duygu?

Sena bana net olup olmadığımı sorduğunda ve ben ona net bir şekilde cevap verince. Sena kahkalar atarak " o zaman artık İlhan a İlhan abi deģil enişte diyorum " dedi.

Anında evde " sakın böyle bir şeyi aklından bile geçirme " diye bağırdım.
Sena gülerek " bakacağız artık orasına " dedi ve koşarak odasına gitti. Arkasından ben de koştum fakat ben Sena 'ya yetişene kadar Sena çoktan kapısını kitlemişti.

Ben de açamayacağım için geri salona döndüm ve iyi ki de dönmüştüm. Çünkü masaya baktığım da Sena 'nın telefonunu gördüm. Telefonu elime almam ile Sena 'nın odasın kapısını açıldı ve Sena " Abi o telefonu çabuk geri ver " diye bağırdı ama aynı zamanda da gülüyordu.

Koşarak yanıma gelip telefonu almayı denedi. Fakat boyum ondan uzun olduğu için alamadı. Bir süre sonra sıkıldım ve telefonu Sena 'ya verdim. İkimizde sonunda barış ilan ettik ve gülümseyerek kendi odarımıza gittik.
************

İlhan

Sonunda kendi evimize geldiğimiştik. Fakat ben yol boyunca hep Kerem ' e gerçekleri anlatmak ile anlatmamak arasında gidip gelmiştim. Ama sonunda kendime güvenip kararımı verdim.
Kerem odasında üstünü değiştirirken ben de yanına gelmesi için salondan seslendim.

Umarım bunu yapabilirdim ve Kerem ile aramız fazla açılmazdı. Çünkü ailemden kimse yoktu bir de eğer o da bana sırtını dönerse ne yapardın bilmiyordum. Gözlerim dolarken kendimi tuttum.

Kerem üstünü değiştirip yanıma gelip koltuğa oturdu ve bana " Dayı beni niye çağırdın? " diye sordu. Derin bir nefes alıp Kerem 'e " Sana bir şey anlatacağım ama asla benim sözümü yarıda kesme tamam mı? Bak bana söz ver Kerem " dedim.

Kerem şaşırsada " Tamam. Söz veriyorum dayı anlat " dedi. Bir süre halıyı izledim. Acaba anlatmasa mıydım? Çünkü benden nefret eden şansı vardı ve ben bunu galiba göze almak istemiyordum.

Kerem 'in şaşkınlığı devam ederken kolumdan tutarak " Dayı sen iyi misin? " diye sordu. Ben iyi değildim. Kafam çok karışıktı. Bir anlatmak isteyip bir istemiyordum. Galiba deliriyordum.

Kafamda ki salak saçma düşünceleri atıp Kerem 'e baktım. Merak ve şaşkınlıkla bana bakıyordu.
Gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. Gözlerimi tekrardan halıya dikerek Kerem 'e " Lütfen benden nefret etme " dedim.

Kerem hiç beklemeden " Dayı lütfen anlat artık bana. Gerçekten senden nefret etmeyeceğim. Ayrıca ben senden nasıl nefret edebilirim ki? Sen annem ile babam öldüğünde bana sahip çıktın " demesiyle tuttuğum göz yaşlarım yanağından aşaģı doğru yavaş yavaş akmaya başladı.

Kerem ayağı kalkıp ve mutfağa doğru gitti. Birkaç saniye sonra elinde peçete ile geldi. Peçeteden bir parça kopartıp bana uzattı. Elinden peçeteyi alıp akan gözyaşlarımı sildim.

Kerem biraz bekledi ve sonra " Dayı artık bana anlatır mısın? Endişeliyorum " dedi. Daha fazla beklemem gerek yoktu her halde.
Bu yüzden sakinleşip tek sefer de Kerem 'e bakmadan " Annen ile baban benim yüzümden öldü " dedim ve az önce duran gözyaşlarım durmadan akmaya başladı.

Kerem şokla sadece bana bakıyordu. Bir süre sonra " Nasıl yani ya? Annem ile babam trafik kazasında ölmedi mi? Sen nasıl öldürdün ki? " diye sordu. Sesi tahmin ettiğimden sakindi ve bunun için çok mutluydum. Çünkü ben az önce söylediğim şeyden sonra çekip gider sanıyordum.

Bakışlarımı tekrardan Kerem ' e doğru çevirirken " Evet trafik kazasıydı fakat Kerem o arabayı ben kullanıyordum. Yani kazayı ben yaptım Kerem. Her şey benim yüzümden oldu. Belki de ben o arabayı kullanmasaydım ya da daha düzgün kullansaydım yaşanmayacaktık böyle bir olay ve ablam yaşıyor olucaktı " dedim.

Sonunda söyleyebilmiştim. Mutluydum az da olda içimde tutmamamın rahatlığıyla. Ama hala Kerem ' in bir şey demesini bekliyordum. Umarım kötü bir tepki vermezdi.
Ama galiba kötü bir tepki verecekti. Nedense öyle hissediyordum ve hep öyle hissetmiştim onca yıl boyunca.

Kerem hiç beklemediğim bir şey yaptı. Hızla boynuma atlayarak sarıldı ve " Ama dayı kendini bu kadar fazla suçlama burda senin bu olayda hiçbir suçun yok ki. Demek ki Allah onlarında orda ölmeleri istemiş ve öyle gerekiyormuş " dedi o da ağlayarak.

Kerem 'in yüzünü ellerimin içine alıp " Ne yani bana kızmadın mı? Ya da çekip gitmeyecek misin? " diye sordum.
Kerem hiç düşünmeden bana " Tabi ki de kızmadım ve hiçbir yere gitmiyorum " dedi.

Şuan o kadar mutluyum ki mutluluğumu kelimeler anlatazmadı.

************
Evet artık bazı şeyler yerine oturdu.

Eee nasıl buldunuz?

Sizi seviyorum.❤❤❤