Jimin, Do Not Fall In Love With Me (Yoonmin-COMPLETED)

4⃣

⚠ Warning! ⚠

Umupo si Jimin sa ika-unang baitang ng hagdanan at ipinatong ang kaniyang baba sa kaniyang mga tuhod.

Gabi na., naisip niya. Hinihintay niya si Yoongi, umalis ito kaninang umaga upang ihatid si Jungkook sa airport. Isinasama siya ni Yoongi pero tumanggi siya.

Ayaw niyang makita si Jungkook, lalo na at paalis ito. Nilaro niya ang telang nakatali sa kaniyang pulso. Kumikirot pa rin ang sugat na gawa niya noong isang araw. Napalalim ang pagkakabaon niya sa lancheta, mabuti na lang at dumating kaagad si Yoongi.

Naalala niya bigla ang sinulat niya sa kaniyang diary ng gabing iyon.

Bakit nga ba hindi na lang si Yoongi?

Matalino si Yoongi, mabait ito kahit papaano, may itsura at higit sa lahat..., hindi siya iniiwan sa pagkakataong kailangang kailangan niya ito.

Napabuntong-hininga siya sa iniisip, bakit nga ba hindi na lang si Yoongi ang mahalin niya?

Mula sa isipin yoon, tumingala si Jimin sa kalangitan at nakita isang shooting star. Kung sinuswerte ka nga naman, naisip niya.

Nang mapagod siya kakahintay ay bumalik siya sa loob ng mansion, umakyat siya sa kwarto niya at pumunta sa verandah nito, kung saan tanaw na tanaw niya rin ang kalangitan.

Umupo siya sa malamig na tiles at tumingala sa kalangitan. Hindi niya pinansin ang walang sawang pagtunog ng kaniyang cellphone sa loob ng kaniyang kwarto. Naisip niya na malamang ay si Yoongi lang iyon.

Sa kabilang banda, nagmamadaling bumaba ng taxi di Yoongi at pumasok sa loob ng mansion. Kalahating oras na siyang tumatawag kay Jimin pero hindi ito sumasagot. Kinakabahan siya sa isiping baka may katangahan na naman itong ginawa, gayong hindi pa man naghihilom ang sugat sa kabilang pulso nito.

"Park fucking Jimin!"

Pagbukas niya ng kwarto nito ay lalo siyang kinabahan, walang Jimin. Pumasok siya sa walk-in-closet, sa banyo, ngunit wala siyang nakitang Jimin.

Hanggang sa mapansin niyang bukas ang sliding door patungo sa verandah. Dahan dahan siyang naglakad patungo doon.

"Jimin..?" Mahinahon niyang sabi. Nawala ang kaba niya ng makita niyang nakahiga lamang ang nawawalang binata sa malamig na sahig.

Bumalik ang kaba niya ng maisip na baka may sugat na naman ito o kaya ay uminom ng lason, bumalik siya sa loob at tinignan lahat ng posibleng nakakalason na pwedeng inumin ni Jimin. Nang makasigurado, bumalik siya sa verandah at chineck ang kamay at leeg ni Jimin.

"Damn," was all that Jimin can say. Napaupo siya sa pagkakahiga ng maramdaman niyang may humawak sa kaniyang leeg.

"Yoongi-hyung?" Sabi ni Jimin habang inaalis ang antok sa kaniyang sistema. Nakatulog pala siya.

Hindi nagsalita si Yoongi at umupo lang ito sa tabi niya. He was relieved.

"What time is it?" Jimin asked.

"12:43," Yoongi replied coldly.

Mabuti na lang at walang ginawang katangahan si Jimin, dahil sisisihin na naman ni Yoongi ang sarili niya kung sakali.

Umalis siya ng umaga upang ihatid si Jungkook sa airport, saglit lang iyon. Pero pagkatapos ay may pinuntahan pa siyang iba, may ginawa pa siyang iba... Na alam niyang pagsisisihan niya sa huli. Kaya inabot siya ng madaling araw bago i-check kung okay lang ba si Jimin.

Sumandal sa kaniya si Jimin, hindi naman nagreklamo si Yoongi lalo na ng makita niyang nagpikit ng mga mata ang nakababata.

Naalala niya ang nabasa sa diary ni Jimin nung nakaraang gabi.

"Jimin..?" He whispered.

"Hyung..." Jimin replied softly, his eyes still close but he can feel that Yoongi's staring at him.

It took time until Yoongi can say what he was thinking. Ayaw niyang saktan si Jimin, pero ayaw niya rin itong paasahin.

"Do not fall in love with me."

Silence.

Umiwas ng tingin si Yoongi ng mapansing nagmulat ng mga mata si Jimin. His hands forming into fists. Hindi niya alam kung bakit siya nasaktan matapos sabihin ang mga salitang iyon. Is he possibly in love with Jimin? No.., that can't be.

"Why....?" It's a question, yet it recieved no response.

Yoongi was thinking a most possible reason why Jimin can't love him. He knows, Jimin has feelings for him a long time ago. Alam niya at ramdam niya pero hinayaan lang niya.

"Just because.," was all he could say. Hindi niya alam kung ano pa ang maari niyang idugtong sa sasabihin niya, o hayaan na lang ito.

He cares for Jimin so much, that's it. Sigurado siya..., yata? Sa pag-iisip ni Yoongi ay hindi niya napansin ang tahimik na pagtulo ng mga luha ni Jimin.

Bakit ganun? Kaka-isip lang ni Jimin kanina, na si Yoongi na lang at hindi na si Jungkook, kaka-realize niya lang.., na si Yoongi talaga.., and then he was there telling Jimin that he can't love him.

Kinalma ni Jimin ang sarili niya, hinayaan niyang matuyo ang kaniyang mga luha, ayaw niyang punasan ito dahil baka makita ni Yoongi. Ayaw niyang kaawaan siya nito.

Mahabang katahimikan ang bumalot sa kanilang dalawa. Hanggang sa itingala ni Jimin ang kaniyang ulo, at makita ang dalawang shooting star na gumawa ng paraan upang maglanda sa kanilang paningin.

It was then, Yoongi breaks the silence.

"I can't love you back..,?" He wasn't sure, was it a full sentence, or was he doubting the thought of not loving Jimin back?

Jimin smiled to himself.., he had notice the doubt on Yoongi's answer.

I'll make sure you'll love me, then. He thought. Maybe, Yoongi will fall in love with him too.

***

— ItsKimMiAh —