⚠ Warning! ⚠
Dear Whoever,
What hurts the most more than seeing Jungkook kissing a guy? It's Yoongi not following me here. It's not that I want anyone to follow me here, I just need to see who cares about my feelings.
I need space from anyone. I'm tired of acting okay when honestly I'm not. I like Jungkook from the very first day we met. Yoongi knows, since he's all the person I could talk and tell my secrets to. He's everything I have.
I thought, Jungkook likes me to, since Yoongi always telling me that. I believed him, and I hope. Now it fucking hurts.
I hate Jungkook for kissing someone, I hate Yoongi for telling that Jungkook liked me.., and I hate myself for hoping and believing Yoongi.
I hate everyone, including myself. I hate Mom for leaving the house, and I hate Dad for not caring about me.
Everyone here doesn't truly care about me. I'm sure, Yoongi's family are only after my money. They don't truly care. Everyone don't care.
What's so beautiful about life? If no one cares, and I survive alone in this fucking earth.
— Park Ji Min
Sa gitna ng malamig na semento ng parke ay naroon si Jimin. Hindi niya alam kung gaano na siya katagal doon. Madilim na ang kalangitan at puno ng bituin ang kabuuan nito.
Iminulat ni Jimin ang mga mata at kinalma ang kaniyang sarili, pilit na inaalis sa isipan ang sakit sa kaniyang kaliwang pulso. Malalim ang pagkakahiwa niya doon, namamanhid na rin ang kaniyang buong kamay.
Patuloy sa pagluha ang kaniyang mga mata, dahilan para manlabo ang kaniyang paningin.
Kanina niya pa hinihintay si Yoongi, ngunit hindi ito dumadating upang iligtas siya sa sakit na dulot ng dala niyang lancheta.
"Fucking Jimin..."
Mahina lamang iyon, hindi siya sigurado kung si Yoongi nga ba ang narinig niya o nananaginip lang siya. He was too tired to care, his eyes started to close.., he need to sleep.
Inilapag ni Yoongi sa tabi ni Jimin ang dalang first aid kit, kanina pa siya nagpa-ikot ikot sa buong bakuran ng mansiyon ngunit wala siyang Jimin na nakita. Mabuti na lamang at naisipan niyang magpunta sa pinakamalapit na parke sa subdivision.
Mabuti na lamang rin at naisipan niyang dalhin ang first aid kit, dahil malamang sa malamang ay aabutan niya sa ganoong kalagayan ang binata.
"Jimin, are you still alive?" Mahinang tanong ni Yoongi habang inaayos ito sa pagkakahiga sa semento at inilipat sa kaniyang kandungan. Malakas din ang pagtibok ng kaniyang puso dahil sa nakitang dami ng dugo sa sahig.
"Y-you're here.."
Tila hangin na lamang ang salitang binitawan ni Jimin, pagod na pagod na siya.
Nakahinga ng maluwag si Yoongi at ipinagpatuloy ang paggamot sa sugat ni Jimin. Hinayaan niyang matulog ito sa kaniyang kandungan habang inaayos ang pagkakatali ng tela sa sugat nito.
Pagkatapos ay kinuha niya ang nakabulas na notebook ni Jimin, kahit madilim ay sinubukan niyang basahin ang nakasulat dito.
Dear Whoever,
If someone save me tonight, I'm going to love him all of my life. Even if he's someone older than me, or younger than me.
— Park Ji Min
Nalipat ang tingin niya sa natutulog na si Jimin. Inayos niya ang buhok nito na tumatabing sa mala-anghel na itsura nito.
Hindi niya itatanggi, naa-attract siya rito pero kahit kailan ay hindi niya inisip na mamahalin niya ito.
Malaki ang utang na loob niya sa pamilya ni Jimin.
Sorry Jimin, but I can't love you back.
***
— ItsKimMiAh —
BINABASA MO ANG
Jimin, Do Not Fall In Love With Me (Yoonmin-COMPLETED)
Fanfic"Jimin?" "Hyung..." "Do not fall in love with me." "Why?" "Just because." Jimin stayed still, not responding back. He made himself comfortable by placing his head on Yoongi's chest. Silence occupied the space between them, both of them staring at th...
