HIS PAINFUL WISH (EDITING)

12

Tinignan ko yung kalendaryo dito sa office , it hurts me its been a year , its been a year simula ng nawala siya sa mundong ito, its been a year pero its hurting me everyday , I can't believe I survive my 12 months without him, its because of work? Or its because of meds I take?  What ever.

Nasa office ako ngayon nakatulala at sapo- sapo ang sentinado , Dahil sa sobrang stress , that's why I hate working with my parents , they always comparing me to my relatives working here!  Aissh.

may kumatok sa pinto , and I said come in ,

ma'am uuwi na po ba kayo? Tanong ng guard na kanina pa chinecheck kung okay lang ako.

ahm no, I'll text if I'm going home.
Ngumiti nalang ako at tinignan ang mga papel , This is to much... Mom & dad ofcource didn't know about my condition ,  well? What do I expect that they will care for me? They always busy , and don't have time for me.

I have this depression that nobody knows and nobody cares , before I graduated I know it , its just sometimes I'm bipolar .. ,  after he died it made me  so stress so that I have this depression. Its been a year suffering in this condition , I can't believe myself surviving in this situation..

Kaya siguro ako na stress first because of his death second because of my parents , they pushing me to work in our company! Even I don't want to , third they are comparing me to others , and fourth I'm always alone. Its attacking me since then. Pinilit kong mabuhay , kahit wala na yung iisang taong sumuporta at nagtiwala saakin , wala na yung iisang taong nagmahal saakin, wala na yung isang taong minahal ko ng sobra - sobra.

pinilit kung ngumiti sa iba para ipakita na di akoo mahina , pero sa loob- loob ko gusto ko ng umiyak kasi sobrang hinang-hina nako.

I visited my psychiatrist everyday to check if I'm okay , she even helps me to work & to live again she give meds I can  take so that I will never feel alone. That's help me & it give me life again.

I texted my driver :

Manong , pupunta po ako sa doctor ko, fetch me na po. Thankyou!

Alam ni manong siya lang ang nakakaalam sabi ko Kay manong na wag ng ipagsabi lalo na sa parents ko, pinilit ko pa siya, kaya palagi chinecheck niya ako kung okay lang ba ako, pati siya ang palaging kasama ko tuwing may check up ako , kahit na papaano hindi niya finafeel na may kulang. Napangiti nalang ako.

Inayos ko na ang gamit ko , at ang mga papeles , at kinuha ko na ang bag ko , palabas na ako ng pinto at Sinara na ang ilaw.

Nasa hospital na kami ni manong

Ng nasa room na kami ng  psychiatrist. Nasa labas lang siya pumasok na ako at umupo sa bakanteng upuan.

How are you sky? Ngumiti si mica

I'm good doc ngumiti ako

tinignan niya ako ng mapanuring mata

you look ok sky, but I know you. Ngumiti siyaa
You look so stressed in your work.

yes actually. 

are you controling your thoughts?

Ofcource doc ngumiti akoo

That's good , don't be so stressed baka matrigger ang damdamin mo. Seryosong sabi ni doc mica.

but pls layuan mo muna ang stress sky, look at yourself mukha kang stress na stress alam mo naman na matritrigger ang feelings ok? Ngumiti si doc mica.

so nag reseta na ako ng pang pawala ng stress take this everyday in 1 week let's see the result after wards ok?  Tanong ni doc mica

Thankyou doc I really appreciate it ngumiti ako.

You are welcome! take care of yourself ok? Byeee sky! Ngumiti si doc

At umalis na si sky sa hospital.

After 1 week parang ganoon padin naman , tinalakan nanaman kasi ako ni dad na hindi kodaw mapasa sa tamang oras ang mga report I'm so stupid daw tapos cinompare nanaman ako.. This is bullshits really...

Tapos bakit daw ako bigla - biglang nawawala e alam naman daw may meeting kami...

Gusto Kong sabihin na depress ako dad! At kailangan ko ng everyday check up para di matrigger ang depression ko!
Pero kahit Anong salita walang lumabas saaking bibig walasilang pake alam ko na yun dati pa pero ansaket pala sa damdamin sarili mong parents pinagtatabuyan ka. Si mom kasi nasa ibang bansa she can't afford to go home and go there kasi nakakapagod daw ilang months na siyang nandun.

I decide not to go to work kasi pagod - na pagod na ako di ko sinabi sakanila na pumunta ako sa Palawan.

mag isa I booked my flight , and umalis ako ng mas maaga pa sa maaga , alam ni manong yun at sabi ko wag sabihin sakanila , gusto ko ng lumayas bahay namin pero I decide not to.

nung nasa Palawan na ako, napangiti nalang ako this will make me better again I hope so... , nag lakad - lakad ako sa puting sand dito , nakapaa at ramdam na ramdam ko ang lambot  nito sa paa , habang nakatingin sa dagat na puno ng alon , ang ganda siguro pag di ako magisa , masaya siguro ako kung nandito din siya, dati nag oouting kaming dalawa dito , naalala ko nanaman siya , dati kasi mahilig kaming mag bakasyon , ang dream destination namin ay Paris but we can't make it there with each other kasi nag give up agad siya. Nakikita ko yung imaheng nag hahabulan kami dito sa puting sand na ito, At nagtatawanan at ang problema lang namin noon ay kung paano makaipon , we are both independent ayaw naming umasa sa pera niya at sa pera ko. That's why we are happy before. That's my dream relationship.. It hurts me when know I see it fading.