MY HANDSOME LOVER [MR. TAXI DRIVER]

EPILOGUE

EPILOGUE

MAGGIE'S POV

A months later...

I was walking in the seashore and skipping my steps. I sat down and look to the ocean.

*Beep beep!*

Kinuha ko ang phone ko at binuksan. Napatitig ako sa petsa ng araw na ito. Ang tagal ko na palang nawala. Ang tagal ko na pala siyang tinikis

"Te!"

"Kabayong bakla! Ugh! Pesti ka talaga Jeric!"

Binato ko siya ng buhangin.

"Ito naman!"

Tumabi siya ng upo sakin.

"Ready to face them? Matagal-tagal narin noong huli kang nagpakita sa kanila. Naintindihan ka naman ng mga bata at ng mga madre sa ampunan, pati na din ang mommy mo"

Napabuntong hininga ako sa sinabi niya. Namimiss ko na nga rin sila.

Noong mga panahong 'yun hindi ko alam kung anong gagawin ko. Nagkapatung patong lahat ng mga problema ko. At ang tanging solusiyong naisip ko ay ang tumakas.

Hindi ako nagpakita sa burol at sa libing ng ama ko, pati na din kay Stacy. Sobrang sakit ang nadarama ko noong mga panahong 'yun kaya hindi ko magawang magpakita.

"Jeric namimiss ko na siya" umiiyak kung sabi.

"Maybe it's time for you to show up  Maggie. Harapin mo na siya. Wala kang kasalanan. Siguro kinailangang gumawa ng destiny ng ganyan kabigat na pagsubok for you to face it, specially him. May reason siya Maggie. Maybe now he is ready to trust you. You know how much he loves you"

He tap my shoulder and left me.

"Call me if you are ready to go home" pahabol niya.

Who would have thought that Jeric can say those words to me. Para kasing biro lang sa kanya ang lahat ng bagay. Pero kung hindi dahil kay Jeric siguro naipasok na ako sa mental.

He was there noong lugmok na lugmok ako at walang ibang matatakbuhan. Nagleave din siya sa trabaho para sakin. He brought me to his province.

Nasa Island Garden City of Samal ako ngayun. I admit, this beautiful place helps me a lot to recover.

Napabuga ako ng malalim na hininga.

Tumayo na ako.

Handa na akung harapin ang mga taong iniwan ko sa ere. Handa na rin akung harapin ang taong punot'dulo ng lahat ng 'to.

And I am ready to see him again.

Uuwi na ako Craig, wait for me hubby.

Naglakad ako agad pabalik sa bahay ni Jeric. Naabutan ko siyang inilalabas 'yung maleta ko.

Ito lang 'yung tanging bitbit ko ng umalis ako, kasi noong mga panahong iyon ay ayaw kung makita si Lucas or should I say Craig.

"Saan mo dadalhin 'yan?" taka kung tanong.

"Uuwi na tayo diba? At saka te! Namimiss ko na ang papa Aj ko!"

Yuck! Hahaha.

"Sira ka talaga! Paano 'yung ticket ko?"

Ngumiti naman siya ng sobrang lapad.

"Alam mo bang nakabook na ako ng flight mo te! So anytime pwede na tayo mag gora!"

Tawang tawa ako sa sinabi ni Jeric tapos niyakap ko siya.

"Best friend ever!"

"Naman! Pag-uwi natin kunan mo ako ng picture ni papa Craig ah!" with puppy eyes niyang sabi.