moral of the story | rosékook ✓

first, "i miss your rosy cheeks"

Kitap rosékook, bir bölüm okuyarak lütfen 'bu nasıl rosekook' 'yanlış kitap?' Tarzı yorumlar yapmayınız. Sadece biraz sabır, şimdiden teşekkürler.
İyi okumalar❤️

...

Roseanne, küçük laptop'ının kamerasını parmağı yardımıyla sildiğinde gülümsedi.

" Daha net görebiliyor musun?" Eşinin gülmesi üzerine içinde sabahtan beri kaybetmeye mahkum bırakıldığı huzurun tohumları serpilmişti.

" Evet, sevgilim." Roseanne istemsiz kızardığında, ışığın gelme açısı yüzünden kamerada gözükmediğini umdu.

" Kesin kızardın değil mi? O pembe yanaklarını bile özledim Roseanne." Ellerini yanaklarını yasladıktan sonra derin bir nefes verdi. Karşısındaki adamın özlemiyle yanıp tutuşurken, bir de arada sırada yapılabildikler facetimelarda söyle cümleler duymak, içini yakıyordu.

" Ben de seni çok özledim, Seokjin." Parmağındaki yüzüğü çevirirken özlediği ve hiç değişmemiş olan yüz hatlarını inceledi.

" Ne kadar oldu? Cidden kokunu unutmak üzereyim." Roseanne kaşlarını kaldırdı.

" İnsanlar ne olursa olsun sevdiği kişilerin kokularını unutmazmış, bu beni düşündürmeli mi?" Seokjin hızlıca başını iki yana salladı.

" Tabii ki hayır. Karımın kokusunu asla unutmam." Gülmeden edemedi.

" Tamam bırak yalakalığı. Yarın tamı tamına bir yıl olucak." Seokjin'in gözleri hayretle açıldı.

" Uzun bir süre, çok. Neyse ki bir hafta sonra geliyorsun değil mi?" Roseanne gözlerimi kırpıştırdı.

" Umarım." Odanın kapısı tıklatıldığında Roseanne üzgünce dudak büktü.

" Gitmem gerek, anca izin alabilmiştim zaten. Hastalar kafayı yemiştir." Seokjin parmağını öptükten sonra, kameraya değdirdi. Roseanne gülerek öpücüğü yakalar gibi yaptığında ikisi de birbirlerine en içten gülümsemelerini sunuyordu.

" Dikkatli ol bebeğim, sabırsızlıkla bekliyorum gelmeni. Seni her şeyden çok seviyorum." Roseanne kamerayı kapatmak için ellerini kucağından çekti.

" Ben de seni çok seviyorum Seokjin, öptüm."

...

Nereye bağlayacağız acaba?
Umarım okunur ya çok içimden gelerek yazıyorum hikayeyi ehe