We kwamen thuis aan. En de deur stond wachen wijd open. Liam kneep zacht in me hand. Ik keek hem aan en knikte. We liepen samen naar binnen, waar echt alles over hoop lag. "omg..." "Lucy" "ja" "alles was op geruimt" "dat weet ik Liam.." We lopen naar de keuken. Waar de la's half uit elkaar gesmeten op de grond liggen. "Wat is hier in gods naam gebeurd..?"
"Lucyyy!!!!!!" Mn broertje staat half te huilen en te gillen. Ik draai me om, en krijg een klap in me gezicht met iets heel hards, zo hard als steen of ijzer. Wat het ook was het deed pijn alles werd zwart en ik viel op de grond. Ik hoorde alles, ik voelde alles, maar zag niets en kon niets. Ik kon mn ogen niet openen. Hoe hard ik ook mijn best deed het lukte niet ik voelde me zo machtenloos. Ik hoorde een stem die zei: " jij heb niets gezien begrepen" die stem kwam me zo bekent voor ik voelde dat me broertje naast me knielde en begon te huilen. "Lucy word nou wakker alsjeblieft" "Lucy" "Lucy" Hij ging alleen maar harder huilen tot ik de deur hoorde open gaan, en ik hakken hoorde tikken. De kast deur ging snel dicht en ik hoorde dat mn moeder de keuken in kwam. Liam rende naar haar toe. "mama" "mama die meisje deed Lucy slaan, met een pan op haar hoofd en Lucy deed vallen, maar word niet wakker" "Liam waar is dat meisje dan?" "in de kast" "in de kast mama" Een van de la's die niet stuk waren ging open en mn moeder pakte er een mes uit. En deed de kast deur open.
JE LEEST
het verleden
Acakik kwam bij school aan natuurlijk weer telaat ik rij razent snel naar huis me moeder was woedend er volgde een paar klappen in mijn gezicht tot de bel ging er volgde een klap op me neus waar door ik achterover op de grond viel en nog een trap in mn...
