Als ik het dus goed begrijp woon ik bij Louis, en zit m'n broertje in een opvangcentrum en me ma in een gesticht. "uhm... Louis?" " ja" " waar is mn vader dan?" "Die heeft een auto ongeluk gehad hij is zo recht het kanaal in gereden... en dat heeft hij niet..overleefd" hij kijkt me peinzend aan. "dus me vader is dood?" " ja ik weet dat uhm..". voor dat hij zijn zin kon afmaken rolde ik perrongelijk uit m'n bed, en kwam met een klap op de grond terecht. "auwwww" "whahah gaat ie?" " Haha ja hoor"
Hij raapte me op en gaf me een knuffel. "Ik ben zo blij dat je het heb overleeft" "ik ook" ik keek hem nu recht aan, en zag eigenlijk nu pas hoe knap hij eigenlijk is. Hij wilde me terug op bed legen, maar ik hielt hem vast. " haha lukt het?" " Laat me niet los ik wil staan" "oh sorry haha" Hij hielt mn handen vast en liet me staan. Ik dacht dat ik door mn benen ging zakken, maar het viel me. i k zetten een stap richting Louis en omhelsde hem nogmaals.
Toen de deur open ging en we op keken, stond er een oude vrouw. "zo te zien gaat het goed met je, mag ik vragen hoe je je nu voelt ?" "Uhm.. prima hoor. Maar wanneer mag ik weer weg?" "je mag naar buiten de ziekenhuis tuin in, maar je mag nog niet naar huis voorlopig. Want we moeten nog een paar onderzoeken doen bij je snap je ? en ik zie je vanavond om 8 uur weer" "Dus ik mag naar buiten?" " ja nu ga ik verder tot vanavond meis, en als er iets is hoor ik het wel. Maar wel oppassen he"
"Je mag na buiten!" De deur ging dicht, en Louis stond met een schattige blik te kijken. ik zou hem zo graag op zn bek willen pakken maar dat gaat niet. En ik durf niet.
JE LEEST
het verleden
Randomik kwam bij school aan natuurlijk weer telaat ik rij razent snel naar huis me moeder was woedend er volgde een paar klappen in mijn gezicht tot de bel ging er volgde een klap op me neus waar door ik achterover op de grond viel en nog een trap in mn...
