Deniz Ruhu // Daughter of Stark

•2•

"Nerissa Maria Stark! Hemen odana!"dedi katı sesiyle babam. Bu sefer ne yapmıştım? 'Anabeth'in burnunu kırdın?' Oh doğru. Güzel kırdım ama. O kızdan nefret ediyorum.

Odama geldiğimde her zamanki okyanusun tuzlu ama iç ferahlatıcı kokusunu alıp gülümsüyorum. Yavaşça mavinin her tonuna sahip odanın köşesinde duran çiçek desenli mavi pufa atıyorum kendimi. Beyaz kenarlıklı cam balkon kapımın kenarında duran mavi beyaz sehpanın üzerindeki beyaz vazonun içindeki odanın renk uyumunu bozan leylaklar, okyanus meltemiyle kokusunu tüm odaya yayıp okyanus kokusuyla karışıyordu.

Beyaz ladin kapıdan odama giren babam sinirli bir şekilde bana bakıyordu. Hemen gülümseyerek elimle kalp yaptım. Babam derin bir nefes alıp "Neden Nerissa? Ne yaptı?"dedi bende bıkkın bir biçimde "Boş yaptı."dedim. Oflayarak bana baktı. Kollarını göğsünde birleştirip ayağı ile ritim tutmaya başladı.

Bir kaç ritimli saniyenin altından bana iç çekerek "Kızın ailesi şikayetçi olmadı."dedi. Gülümseyerek yerinden kalktım ve koşarak babama sarıldım. Saçlarımı okşadıktan sonra çenesini başıma yerleştirip "Kurtulduğunu sanma küçük hanım bir hafta garaja inemezsin."dedi. Ne! Ne! Gerçekten iç sesim ile birlikte şaşırmış olmam garip olsa da şu an umursamıyorum. Hemen geri çekilerek dehşetle babama baktım.

Babam 'Yapabileceğim birşey yok sen kendin istedin' bakışı attı. Bende ona 'Bana bunu yapamazsın! Garajsız Stark, Stark değildir baba!' bakışı attım. Bir iki saniye düşündükten sonra 'Tamam ama sana bir ceza vermeliyim' bakışı attı. Bende sevimli bir ifade takınarak "Ceza neymiş canım 21. Yüzyıldayız baba."dedim. Kıkırdayarak "Beni yumuşatmayı iyi biliyorsun Nerissa."dedi. Ardından ciddi ifadesini takınarak "1 hafta sörf yok."dedi. Hafif inleyerek "Lanet olsun."dedim sessizce.

Odanın bir köşesine bulunan mini atölyemde saatimi bir saate kadar sonra derin bir nefes aldım. Sıkılmıştım.