Love at the second sight

Love at the second sight - Hoofdstuk 1

 

{ POV Darcy }

Ik loop met Lara en Amber door de gangen van school. We hebben leswisseling en we zijn op weg naar de volgende les. Achter ons loopt Daniel, hij loopt gehaast naar het volgende lokaal. Hij haalt ons in en Lara steekt snel haar been uit. Hij struikelt er overheen en valt op de grond. De boeken die hij in zijn handen heeft, liggen door de hele gang verspreid. Hij probeert ze haastig op te pakken maar struikelt weer over zijn tas. We staan even lachend te kijken.

Het was grappig om iemand zo hulpeloos te zien, maar eigenlijk geeft het me toch zo'n naar gevoel als we het bij Daniel doen. Hij is misschien wel een sukkelige jongen. Maar op een of andere manier is hij toch zo leuk. Ik kan mijn gevoel bij hem niet beschrijven.

Ik zit zover in gedachten bij Daniel dat ik niet hoor dat Lara een vraag aan me stelt. Ik krijg een klein duwtje van Lara en ik ben meteen uit mijn gedachte. “Waar was jij met je gedachtes?” vraag Amber aan me. Ik antwoord een beetje ontwijkend “Umh weet niet echt” ze knikt alleen maar. “Maar ik vroeg je of je zin had om straks mee naar de stad te gaan?” zegt Lara. Ik denk even na, en zeg dan “Umh jaa kan wel even, maar niet te lang want anders gaan mijn ouders weer zeiken” We zijn bij het lokaal gekomen en ik loop naar achteren. Ik ga naast Sarah zitten en even later komt Daniel ook binnen hij kijkt een beetje angstig om zich heen, hij zoekt naar een plekje en gaat dan bijna helemaal vooraan naast Colin zitten.

Nog een paar minuten en dan is de les afgelopen. We hebben een paar uur uitval en we kunnen dus zo weg. Als we in de fietsenstaling staan zie ik Daniel lopen, ik kan mijn ogen niet van hem af houden, hij is eigenlijk best knap. Lara en Amber zien dat ik aan het staren ben, en kijken me verbaast aan. “Wat ben jij nou weer aan het doen, je bent toch niet verliefd op die sukkel he?” hoor ik Lara zeggen. Ik slik even, en draai me dan naar hun toe. “Umhh..” voordat ik wat kan zeggen word ik al onderbroken door Amber “Ja dus” ik word rood en kijk weg. Waarom zijn zulke dingen altijd zo overduidelijk..

We pakken onze fietsen en lopen het plein af, bij de uitgang kom ik tegelijker tijd aan als Daniel, even vinden onze ogen een weg naar elkaar en dan fiets ik samen met Amber en Lara weg, op weg naar de stad.