ამ საგიჟეთში უბრალო ავადმყოფები არ არიან. აქ ყველას ერთი რამ აერთიანებთ. ყველა მათგანი მკვლელია. მაგრამ მათ შორის განსხვავება ის არის, რომ მკვლელობა ყველამ განსხვავებულად და გამორჩეულად ჩაიდინა. ეს საგიჟეთი ადრე საავადმყოფო იყო, მაგრამ ქალაქში ისეთი...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ლიამი საწოლზე წრიალებს, ვერ ისვენებს. ფეხზე ადგა და ოთახიდან გავიდა. მესამე სართულიდან მეორეზე ჩავიდა. თავიდან დაიბნა, მაგრამ როცა ნაილის ხელში დანა დაინახა, რომელიც ექიმი მალიკის კაბინეტისკენ მიდიოდა, მაშინვე დაეწია მას და ხელიდან დანა წაართვა. - რას აკეთებ?! - მომეცი _ ნაილმა დანისკენ გასწია ხელი, მაგრამ ლიამმა ზურგს უკან მომალა - მომეცი. ექიმს ყელი უნდა გამოვჭრა. - ეს ხმებმა გითხრეს?!_ ლიამს უკვე ნერვები ეშლებოდა ნაილზე და მის ხმებზე. - ხო!_ ბიჭი თავის პოზიციას არ თმობდა. იცოდა რომ თუ ხმების სურვილს არ აასრულებდა ისინი თავს არ დაანებებდნენ. - მაშინ ახლა მე გეუბნები. მიბრუნდი და შენს ოთახში დაახვიე! იცოდე შენს გამო რომ აქედან ვერ გავაღწიო, ამ დანით მე თვითონ გამოგჭრი ყელს _ კბილებში გამოცრა ლიამმა და დანა ცხვირწინ აუფრიალა. ნაილმა მძიმედ გადაყლაპა ნერწყვი და ლიამის მითითებას დაემორჩილა. ოთახში დაბრუნდა და საწოლში შეწვა. მთლიანად გაეხვია საბანში და თავისთვის ბურტყუნებდა: - ჩემი ბრალი არ არის. მან არ მაცადა. მან შემიშალა ხელი _ მალევე კი ჩაეძინა. ჰარის საწოლში ტკბილად ეძინა. მის თავთან კი ლუი იჯდა, რომელიც მას უყურებდა. ჰარი პირველივე კვირას მოკვდებოდა რომ არა ლუი, რომელიც ყოველთვის აძლევდა რჩევებს. ჰარიც რა თქმა უნდა ყველაფერს უჯერებდა. ლუის ზეინზე შურისძიება უნდა, ამისთვის კი ყველაზე კარგი ის იქნება რომ ცოცხალ ადამიანთან კონტაქტი ჰქონდეს. ამიტომ ყველანაირად აწყობს ლუის ჰარისთან ყოფნა. ლიამი თავის ოთახში დაბრუნდა. უფრო სწორად ერთ-ერთმა ექთანმა გამოიჭირა და ოთახში შეიყვანა. - რადგან ვერ იძინებ, მომიწევს დამაძინებელი გაგიკეთო _ ექთანმა ხალათის ჯიბიდან ნემსი ამოიღო. - სხვაგვარად რომ მოვიქცეთ? _ ეშმაკურად ჰკითხა გოგოს, რომელსაც უკვე მზად ჰქონდა ნემსი გასაკეთებლად. - სჯობს დაიძინო _ ექთანი ლიამისკენ დაიძრა. - დელა... _ მაცდუნებლად წაიკითხა გოგოს სახელი მის მკერდზე - დიდი ხანია აქ ვარ და უფრო დიდიხანია, რაც შენ ხარ აქ. მგონი ორივეს გვჭირდება განტვირთვა _ ლიამი დელასთან მივიდა. ძალიან ახლოს იდგნენ ერთმანეთთან. ბიჭი ფრთხილად და ნაზად შეეხო გოგოს ფაფუკ კანს. მკლავიდან სახეზე გადავიდა და ახლა ლოყაზე მოეფერა ცერა თითით. დელას თვალები დაეხუჭა და მთლიანად მოდუნდა. - მე შემიძლია გასიამოვნო, ისევე როგორც შენ _ ლიამმი დაიხარა და ყელში აკოცა. ცალი ხელი წელზე მოხვია, ცალით კი ხელიდან ნემსი წაართვა. გოგო უკუსვლით მიიყვანა საწოლამდე და ზედ დააგდო. - ოჰ, პატარავ, ვერც კი წარმოიდგენ წინ როგორი ტკივილი გელის. - გთხოვ... ეს არასწორია _ გოგოს სურდა, მთელი არსებით სურდა, მაგრამ იცოდა რომ ამის შემდეგ შესაძლოა აქედან წასვლა მოუწიოს. რაც მის გეგმას ხელს შეუშლიდა. სანამ დელა თავის საქციელის სისწორეზე ფიქრობდა, მანამდე ლიამმა მაისური გაიძრო და დელასაც გახადა ექთნის ფორმა. ორივე მხოლოდ საცვლების ამარა იყვნენ. ლიამმა უხეშად მოჰკიდა ხელი დელას და თავისკენ მისწია. ღრმად და ველურად ატრიალებდა თავის ენას გოგოს პირში. კისერში გადაინაცვლა და კბილები პირდაპირ ვენაში ჩაასო. - ააჰჰ... _ დაიყვირა დელამ და ოდნავ წამოიწია საწოლიდან, მაგრამ ლიამმა ბეჭებში ხელი მოჰკიდა და უკან დააბრუნა. ნაკბენიდან სისხლმა დაიწყო დენა. ოთახი ხმით იზოლირებული იყო, ამიტომ მათ ხმას ვერავინ ვერ გაიგონებდა. ამიტომ ლიამს ყველანაირად ჰქონდა ხელი შეწყობილი იმისთვის, რომ რაც სურდა ის მიეღო. ასეც მოხდა. ლიამმა ოთახს თვალი მოავლო. ეშმაკურად გაიღიმა, საწოლიდან ადგა და იქვე მდგარი კომოდიდან წყლის ჭიქა აიღო. - ეგ რად გინდა? _ შიშით იკითხა გოგომ. ლიამმა ავის მომასწავლებლად ჩაიცინა. - მე ტკივილი მიყვარს _ ჭიქა საწოლის რკინის თავს ჩამოარტყა. ყველაზე დიდი ნატეხი დაიტოვა ხელში - გპირდები რომ ძალიან არ... ან და ძალიან, ძალიან გატკენ. - გთხოვ არ გინდ... აააა_ დელამ ტკივილისგან დაიყვირა. ლიამმა მას ჭიქის ნატეხი პრესზე დაუსვა. მთელს სიგრძეზე დაკაწრული იყო და ზოგგან სისხლიც მოსდიოდა. ლიამმა მათი სხეულები ერთმანეთს მიახუტა. მკერდზე ძლიერად უკბინა. დელა ისევ არანორმალურად ყვიროდა. გოგომ კისერზე ხელები მოხვია, მაგრამ მაშინვე მოიშორა ბიჭმა. - არ გაბედო და აღარ შემეხო _ კბილებში გამოსცრა და ნატეხი ბარძაყზე დაუსვა. - ბო...ბოდიში _ დაიყვირა. უკვე ცრემლები მოსდიოდა. - დაისჯები, სასტიკად დაისჯები _ დელას საცვალს ხელი მოჰკიდა და შუაზე გაგლიჯა. თვითონაც გაიხადა. ფეხები გააშლევინა, თეძოებზე ხელი მოხვია და უხეშად შეავსო. მთელი ძალით იხეთქებდა თავის ასოზე. - ღ... ღმერთო ლიაამ _ ბოლო ხმაზე ყვიროდა და ტიროდა. - გტკივა? _ ლიამი მოძრაობებს აჩქარებდა. მთელი სხეული დაჭიმული ჰქონდა და სხეულზე ოფლის წვეთებიც ჩანდა. - ძალიან.... გთხოოვ _ ხელები ზეწარზე ჰქონდა ჩაჭიდებული და მთელი ძალით ებღაუჭებოდა. სექსი პირველად არ ჰქონდა, მაგრამ ეს სასიამოვნო არ იყო. პირიქით, ძალიან მტკინვეული იყო მისთვის. - ძალიან კარგი. უნდა გეტკინოს_ცალი ხელი სხეულზე აატარა და ყელში წაუჭირა. ისე უჭერდა, რომ გოგოს სუნთქვა გაუჭირდა-შენ გტკივა, მე კი მსიამოვნებს_ბოლოჯერ შევიდა ბოლომდე გოგოსში და ორივემ ერთად გაათავეს. დელა საწოლზე ისევ იმ პოზაში იწვა და კანკალებდა. ლიამი ისე ადგა ფეხზე და ჩაიცვა, რომ ვითომაც არაფერი. მაღლა აიხედა და ოთახის კუთხეში დამაგრებულ პატარა კამერას შეხედა. ნაბიჭვრულად გაიღიმა და თვალი ჩაუკრა. ამის დანახვაზე ზეინი გაცოფდა, მაგრამ ვერაფერს იზამდა. (რადგან იცოდა რომ კანონით აკრძალულია პაციენტის ოთახში კამერის დაყენება.) ყოველ შემთხვევაში ჯერ ვერა. მეორე დილით ბიჭები ისევ დასასვენებელ ოთახში სხედან. საჭმელიც ჭამეს და წამლებიც მიიღეს. რა თქმა უნდა ლიამს არ გადაუყლაპია. ლუიმაც უთხრა ჰარის რომ არ გადაეყლაპა, მაგრამ ჰარიმ მაინც დალია და თქვა რომ თავი ვერ შეიკავა და შემთხვევით გადაეყლაპა. ზეინს მთელი ღამე არ ეძინა და ლიამის საქციელზე ფიქრობდა. ძალიან უნდოდა პირველი ის ჩაეყვანა ქვემოთ, მაგრამ კარგად იცოდა ეს ასე მარტივი არ იყო. გეგმა სჭირდება და თან ისეთი რომ ლიამი ვერაფერს მიხვედრილიყო. ჯერ ყველას თანმიმდევრობით ჩაიყვანდა ქვემოთ და ბოლოს მარტო მყოფ ლიამს. ზეინს თავის ფიქრებზე გველურად გაეღიმა. გაეღიმა იმეზე, როცა ლიამი წარმოიდგინა მის მაგიდაზე დამბული. წარმოიდგინა თუ როგორ შეეხვეწება ბიჭი მას რომ გაათავისუფლოს. მაგრამ ზეინი ამას არ იზამს. ის ბოლომდე გამოიკვლევს ლიამს და შემდეგ როგორც დანარჩენი სხვა საგიჟეთის უკან, ტყეში, მგლების საკვები გახდება. - ფუუ, რა მწარე წამალი იყოო_ დაიჭყანა ჰარი და უკვე მემილიონედ თქვა ეს. -და ვინ შეგეხვეწა დალიეო_ თვალები გადაატრიალა ლუიმ. - ჩემი ტკბილი იყოო_ მხიარულად თქვა ნაილმა და ლიამს გახედა. ლიამი გაშტერებული კედელს უყურებდა და ფიქრობდა. ნაილმა ფრთხილად წაიღო ხელი ბიჭის დაკუნთულ მკლავისკენ, მაგრამ მაშინვე მკვლელის მზერა მიიღო ლიამისგან. - შენ მგონი მართლა სიკვდილი გინდა!_ გაღიზიანებულმა თქვა. -ჰეი დათვო გეგმა მოიფიქრე? - დათვი..._ ნაილმა და ჰარიმ ლუის ნათქვამზე სიცილი ატეხეს. -Shut the fuck up!_ დაიღრინა თუ არა ყველა გაჩუმდა მხოლოდ ლუი უყურებდა უდარდელად. -მოკლედ გეგმა ასეთია...
