Hep beraber evden çıkıp arabaya doğru yürümeye başladık.Ben arka koltuğa yerleştiğimde annemlerde yerlerine oturmuşlardı.Serdar Abinin arabayı çalıştırmasıyla kulaklıklarımı takıp müzik açtım.
25 dakikanın sonunda restaurantın önüne gelmistik.
"Tam vaktinde.Saat 18.55."
Annemle beraber ilerlerken bende arkalarında ilerliyordum.İçeri girdiğimizde görevlinin masayı göstermesiyle o tarafa doğru ilerlemeye başladık.Gördüğüm şeyle agzımın açılmasına engel olamadım.Onunda beni farkettiğini anlamam uzun sürmedi.
"Yine mi sen?"
***
Yok artık tesadüfün bu kadarı.Hay ben şansımı..
Neyse sakin Mine sakiin.
Karşımda tam anlamıyla bana kızgın halde bakan bir adet Ozan bulunuyordu.
"Siz tanışıyor musunuz Mine?" Serdar abinin sorusuyla kendime geldim.
"Sey..biz-"
"Aynı okuldayız efendim." demek ki arada bir kibar biride olabiliyormus.
"Ne kadar güzel Mine!."
Bu kadar sevinecek ne vardı acaba anne?!?
"Yaa sormayın ne kadar güzel (!)" dedim gülümsemeye çalışarak.
Yaa ne güzel siz bide onu bana sorun.
***
Yemeğe başladığımızdan beri yemek yemek adına hic bir şey yapmamıstım.Şaşkınlıktan mı yoksa ozanın bana cıkısmasından mı,bilemiyorum.
Annem yemediğimi farketmiş olucak ki "Tabağındakilerle oynama Mine." diye uyarıda bulunmayı ihmal etmedi.
Bunun üzerine çatal ve bıçağımı tabağın yanına bırakıp suyumdan bir yudum aldım.
Aklıma Ozan'ın geldiğim gibi bana cemkirmesi geldi.Tamam bende onu burda görmeyi beklemiyordum ama karşılaştık iste.
Abartmaya ne gerek vardı ki..
Onu takip ettiğimi falan düsünmüyordu herhalde.
"Ben biraz balkona çıkıp hava alsam sorun olmaz değil mi?" dedim sıkıldığımı belli ederek.Bir an önce buradan kurtulmam lazımdı
Annem memnun olmadığını belirten bakışlar atsa da Serdar Abi ve Ozanın babası bana onay verir şekilde kafalarını salladılar.
Çantamı masada bırakarak balkonun olduğu tarafa doğru ilerlemeye başladım.
Sonunda balkonu buldugumda korkuluklara yaslanıp manzaranın tadını çıkarmaya başladım.Boğaz bu gecede etkileyiciydi.
Duyduğum ayak seslerine pek takılmasamda ürpermeme sebep oldu.Merakıma yenik düşerek arkamı döndüm.
"Pesimde dolanmayı bırak!"
"Ben mi senin peşinde dolanıyormusum? Farkındaysan buraya sen geldi-"
Cümlemi tamamlamama bile musade etmeden "Merak etme senin için gelmedim.Babam yolladı." dedi.Salak şey.
"Bakıyorumda babanın yanında sesin cıkmıyor,gayet efendi duruyorsun."
Bunu ben demiş olamam herhalde.Ben kesin ecelime susadım.Ondan tüm bunlar.
"Sevdiklerimin yanında genelde böyleyim." gayet sakin bir sesle söylemişti, bekledigimin aksine.
