GAME OF Lies, Book 6: "Seeking Truth" (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 2

🎯 Τσέης 🎯

Δε χρειαζόταν καν να φέρω αντίρρηση, ή να παραπονεθώ. Δεν θα είχε νόημα και η απόφαση του μπαμπά δεν θ' άλλαζε. Το κατάλαβα πολύ νωρίς αυτό, όταν μετακομίσαμε για πρώτη φορά!

Δεν είναι εύκολο να ζεις κυνηγημένος, με το φόβο μη σε πιάσουν!
Όσο μεγάλωνα, καταλάβαινα περισσότερο τον μπαμπά! Ήταν μόνος και έπρεπε να προστατέψει εμένα και τον Γουίλ.

Για να ήρθε ο Γουίλ μέσα στην τάξη και να με πάρει στη μέση του μαθήματος, αυτό σήμαινε ότι ήταν επείγουσα η κατάσταση! Φαίνεται τον ειδοποίησε ο μπαμπάς. Ο Γουίλ είχε κινητό γιατί ήταν μεγαλύτερος. Εγώ ήμουν μόνο 10. Δε μ' άφηνε να έχω ακόμα κινητό. Θα ήταν και επικίνδυνο αν το ξεχνούσα κάπου ή μου το κλέβανε και μας ανακάλυπταν. Ο Γουίλ είναι προσεκτικός!
Ίσως όταν μεγαλώσω να μ' εμπιστεύεται περισσότερο ο μπαμπάς...

- Ευτυχώς δεν έχουμε να μαζέψουμε πολλά αυτή τη φορά!

Είπε ο Γουίλ καθώς φεύγαμε απ' το σχολείο και πηγαίναμε σπίτι!

- Ναι, δεν έχουμε πολλά, γιατί μου πέταξες στα σκουπίδια μια κούτα με πράγματα! Έτσι τώρα, δεν έχω σχεδόν τίποτα, μόνο λίγα ρούχα και την τσάντα μου με τα βιβλία.

Είπα, υπενθυμίζοντάς του μια παλιά πληγή μου, που ακόμα δεν είχε κλείσει!

- Το ξέρεις Τσέης πως έπρεπε να φύγουμε γρήγορα και να πάρουμε μόνο τ' απαραίτητα μαζί μας!

- Για μένα ΗΤΑΝ απαραίτητη εκείνη η κούτα κι εσύ την πέταξες στα σκουπίδια!

- Επιμένεις ακόμα Τσέης; Πότε θα καταλάβεις ότι το να μένεις προσκολλημένος σε πράγματα του παρελθόντος μόνο προβλήματα θα σου φέρει! Όποιος είναι προσκολλημένος σε πράγματα, είναι αδύναμος!

- Ναι, μόνο που δεν ήταν οποιαδήποτε πράγματα Γουίλ, ήταν πράγματα της μαμάς! Τα πέταξες με τόση ευκολία, σαν να μην είσαι παιδί της, σαν να μην ήταν και δική σου μαμά!

- Κοφ' το Τσέης! Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μου λες κάτι τέτοιο! Την ήξερα περισσότερα χρόνια από σένα! Αυτή τη στιγμή όμως αν τα κρατούσαμε, μόνο μπελάδες θα μας έφερναν! Εξάλλου δεν χρειαζόμαστε άχρηστα αντικείμενα για να τη θυμόμαστε, είναι εδώ, καλά φυλαγμένη!

Είπε κι έδειξε το στήθος του!
Ήξερα ότι είχε δίκιο, αλλά σε ότι είχε να κάνει με αγαπημένα μου πρόσωπα, ήθελα να έχω κάτι από αυτούς για να τους θυμάμαι! Τώρα, εξαιτίας του Γουίλ, δεν έχω τίποτα πια! Μόνο τους εφιάλτες που με στοιχειώνουν κάθε βράδυ όταν κοιμάμαι!