GAME OF Lies, Book 6: "Seeking Truth" (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 15

🎯 Τσέης 🎯

Έτρεξα στο διπλανό δωμάτιο. Λογικά εκεί θα ήταν ο Γουίλ.

Όταν μπήκα, τον είδα ακίνητο πάνω απ' την Λίζυ. Έτρεξα δίπλα του.

- Γουίλ; Γουίλ; Τί έγινε;

Περιττή ερώτηση. Τα αίματα πάνω τους και τα πτώματα κάτω μου τα έλεγαν όλα. Τον ήξερα τον Γουίλ. Τους σκότωσε χωρίς καθυστέρηση. Κανένα πρόβλημα. Γιατί όμως η κατάσταση μου φαινόταν ανησυχητική;

Η Λίζυ φαινόταν αναίσθητη! Σε πολύ χειρότερη κατάσταση από την Άντζυ!
Εγώ όμως γιατί ανησυχούσα περισσότερο για τον Γουίλ;

Δεν τον είχα ξαναδεί έτσι. Ακίνητος, με το βλέμμα χαμένο. Έμοιαζε να είναι σε σοκ, αλλά δεν έβγαζε νόημα, γιατί έκανε πολύ χειρότερα, χωρίς στάλα μεταμέλειας ή δισταγμό ή φόβο...

- Γουίλ μ' ακούς;

Τον έσπρωξα λίγο να ξυπνήσει απ' όποιο σοκ βρισκόταν εκείνη τη στιγμή!

Τινάχτηκε ελαφρά και με κοίταξε μπερδεμένος. Έπειτα κοίταξε τη Λίζυ και μετά το ματωμένο χέρι του με το οποίο κρατούσε το μαχαίρι!

Μπήκε μέσα και η Άντζυ.

- Λίζυ! Λίζυ!...

Έτρεξε πάνω της! Τη σκούντησε να ξυπνήσει.

Σηκώθηκε ο Γουίλ απ' το κρεβάτι σχεδόν  τρικλίζοντας. Πήγε στο μπάνιο να πλυθεί αμίλητος!

Έπιασα το σφυγμό της Λίζυ. Ήταν αδύναμος, αλλά υπήρχε. Ήταν ζωντανή! Στέναξα από ανακούφιση!

- Μην ανησυχείς, είναι καλά! Είπα στην Άντζυ!

Μείνε λίγο μαζί της. Δώσε της λίγο νερό. Πάω να ξεφορτωθώ τα πτώματα κι έρχομαι αμέσως!

Πήρα ένα σεντόνι, τύλιξα τον ένα και βάζοντάς τον στον ώμο μου βγήκα έξω!

Ήδη ο Γουίλ είχε βγάλει τον άλλο που είχα σκοτώσει εγώ και τον έριξε πίσω από κάτι θάμνους! Μπήκαμε μέσα και για τον τρίτο. Τον πήρε αθόρυβα ο Γουίλ και τον έριξε μαζί με τους άλλους.

- Γουίλ...

Μπήκε μέσα στο μπάνιο. Άκουγα το νερό. Μάλλον κάνει ντουζ, να ξεφορτωθεί τα αίματα από πάνω του.
Ήξερα τον νορμάλ Γουίλ που έπαιζε το ρόλο του πατέρα ή του μεγάλου αδελφού που έδινε συμβουλές κι ήθελε να με βοηθήσει, να μιλάμε, να συζητάμε.
Ήξερα τον σάικο Γουίλ που του γύριζε το μάτι και δεν άκουγε, ούτε έβλεπε τη λογική! Τότε που είναι σε κατάσταση συναγερμού. Τότε που τα βλέπει όλα κόκκινα, το ίδιο κι εμένα. Τότε ήταν που κινδύνευα ακόμα κι εγώ και φρόντιζα να μένω μακριά του. Είναι τότε που εύχομαι να είναι οι κυνηγοί μας εκεί κοντά για να τους σκοτώσει μια και καλή ο Γουίλ.
Αυτόν όμως τον Γουίλ δεν τον γνώριζα. Δεν ήταν ο συνηθισμένος του εαυτός και γι' αυτό φοβόμουν περισσότερο. Τότε κατάλαβα πόσο πολύ στηριζόμουν πάνω του, πόσο επαναπαυμένος ήμουν μαζί του! Ποτέ δεν είχα σκεφτεί τί θα έκανα αν κατέρρεε ο Γουίλ!