GAME OF Lies, Book 6: "Seeking Truth" (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 20

🚨 Γουίλ 🚨

Κοιτούσα ανήσυχος απ' το καθρεφτάκι πίσω τη Λίζυ! Ήταν θυμωμένη μαζί μου και με το δίκιο της!

Έπρεπε να φερθώ σαν μαλάκας τελικά για να μην της δώσω ελπίδες!
Αφού δεν μπορούσα να σχολιάσω τίποτα στο ξενοδοχείο, δεν το συζητήσαμε, προσπάθησα όμως φεύγοντας να κρατήσω απόσταση, παρολαυτά, έπρεπε να με προκαλέσει στο μαγαζί, δεν άντεξε!
Άρπαξα τότε την ευκαιρία για να κλείσω μια και καλή το θέμα! Ένιωθα ότι πλησίαζε η στιγμή που θα χωρίσουν οι δρόμοι μας. Έπρεπε να το τελειώσω.
Όσο πιο άσχημος ο αποχωρισμός, τόσο πιο καθαρά θα τελειώσουμε, χωρίς παρεπόμενα!

Όταν την ακολούθησα στο μπάνιο, είχα σκοπό να της μιλήσω μόνο.

Τί πάθαινα όμως όταν την αντίκριζα;

Δεν μπορούσα να θυμηθώ τίποτα. Ήξερα μόνο ότι την ήθελα!
Όλα έγιναν γρήγορα!
Προσπάθησα να ξεγελάσω τον εαυτό μου και να τον πείσω ότι αυτή θα είναι η τελευταία φορά, ένα τελευταίο αντίο. Μετά απ' αυτό, θα τη βγάλω μια και καλή απ' τη ζωή μου. Δε θα την ξανασκεφτώ! Γι' αυτό προσπάθησα να τελειώσω γρήγορα, χωρίς συναισθήματα, χωρίς να έχω χρόνο να σκεφτώ τί νιώθω.
Σχεδόν φοβόμουν τον ίδιο μου τον εαυτό, φοβόμουν πως δεν θα είχα το κουράγιο να την αφήσω αν το παίρναμε αργά.

Το ξέρω ότι φέρθηκα σαν μαλάκας, σα να υποβάθμιζα αυτό που έγινε μεταξύ μας, σα να ήταν κάτι επιπόλαιο.

Της ζήτησα συγνώμη που την έμπλεξα σ' όλο αυτό. Θα 'πρεπε να το εμποδίσω απ' την αρχή. Μακάρι να το ξεχνούσε, να με ξεχνούσε! Αυτό ήλπιζα!
Περίμενα να με βρίσει, να με χαστουκίσει κι άλλα χειρότερα!
Αλλά απλά μ' έσπρωξε και έφυγε.

Ήταν εξοργισμένη, αλλά θα το έκρυβε για χάρη των παιδιών!
Και ναι. Μ' έκανε να πληρώσω για όλα.
Ήλπιζα να βγει πάλι και να επιμένει να πληρώσει όπως πριν. Αυτή τη φορά, ήθελα να το κάνει, γιατί θα την άφηνα να πληρώσει κάτι! Δε μου είχαν μείνει πολλά χρήματα.

Δεν περίμενα να ήταν τόσο ακριβό το τετράκλινο δωμάτιο στο ξενοδοχείο!
Πόσο πιο ακριβά ήταν τ' άλλα δωμάτια δηλαδή; Έπειτα έπρεπε να σκεφτώ τη βενζίνη, αφού ταξιδεύουμε τόσο πολύ, και το φαγητό...
Τώρα που το σκέφτομαι, έπρεπε να της μιλήσω όταν θα φεύγαμε απ' το μαγαζί!
Τώρα είναι αργά... Ευτυχώς έδωσε κι ο Τσέης και μπορέσαμε να πληρώσουμε!
Από δω και πέρα όμως, δυσκόλευαν τα πράγματα...

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε.
Πιο πολύ μ' ανησυχούσε η Λίζυ! Κοιτούσε έξω απ' το παράθυρο.