"Neden bunu yapıyorsun?!" Elini hızla diğerinin elinden çekti ve bağırdı. Sesi boş sokakta yankılanmıştı. Bu diğerinin karanlıkta parlayan gözlerini kendinden emin ve aynı zamanda sinirli bir ifadenin kaplamasına yol açmıştı.
"Çünkü seni kurtarmak zorundayım!"
Nefes nefese kalmış genç yüzündeki anlaşılmaz ifadeyle ona bakıyordu.
*
Yirmili yaşlarının başındaki, kahkülleri alnına dökülen ve stajının geride kalmış bilinmez sayıdaki gününde olduğu gibi elinde tuttuğu soğuk kahve kutusu, omzundaki çantası ve koltuk altına sıkıştırdığı serumlarla birlikte tüm yorgunluğuyla laboratuvara girdi. Kahvesini arada yavaşça içiyor, ardından sıkıntıyla pipetini ısırıyor, ağzında evirip çeviriyordu. Masanın üzerine çantasını, ardından serumları ve kahve kutusunu bıraktı ve önlüğünü giydi. Serumları tekrar kucakladı ve kahvesini eline alarak ilerlemeye başladı.
Yavaş yavaş içiyor, kahveyle birlikte önünden geçtiği kapsüllerden gelen soğukluk tenini ürpertiyordu. Yine de her zaman olduğu gibi kapsüllerin içinde yüzü gözü morarmış olan bedenlere bakmaktan kendini alamıyordu.
Ve yine her zaman olduğu gibi aynı kapsülün önünde durdu.
Onun yaşlarında görünen ama eğer o kapsülde olmasaydı muhtemelen o sırada ölü bile olabilecek genç, kendi milliyetine benzeyen yüz hatları ile hep ilgisini çekiyordu.
Ülkesinden ayrılalı yıllar olduğu ve yıllardır kendi milliyetine ait birisini görmediği için kapsül içerisindeki genci her nöbetinde durur, izlerdi.
Yine aynısı yaptı. Birkaç dakika boyunca bekledi ve kapsülün önündeki dosyaya tekrar baktı, tekrar hayıflandı.
"Uyandırılacağı tarih: 31 Mart 2040." Yüzünü buruşturdu.
"On beş sene çok fazla." İç çekti ve dosyayı kapattı. Kahvesinden tekrar büyük bir yudum aldı ve omuzlarını silkti. Boş kalan kutuyu kenarda duran geri dönüşüm kutusuna attı ve kapsüllerin arasından ilerleyerek diğer koridora döndü.
Gerçekten on beş sene olmayacağını, o an için bilemezdi.
*
merhabalar, çok heyecanlıyım!
ilk defa bu türde bir hikaye yazıyorum, hatalarımı affedin lütfen.
umarım keyif alarak okuyacağınız bir hikaye olur!
kendinize iyi bakın~
ŞİMDİ OKUDUĞUN
phosphenes // mark.hyuck
Fanfiction→Askıda. "Seni kurtarmak zorundayım." * Yıllardır ülkesinden ayrı yaşamış ve kendini stajına vermiş bir öğrencinin çalıştığı, dondurulmuş ve uyandırılmayı bekleyen insanlarla dolu laboratuvarda ona başka şeyleri anımsatan biri vardı. Tek sorun onun...
